Kolejni podopieczni

Kochani, jak jest – sami wiecie. Wszyscy musimy stawić czoła nowej rzeczywistości i pomagać tam, gdzie nasza pomoc najbardziej się przyda. Cudne jest to, że w chwili próby ludzie nie zapominają o tych, które głosu nie mają i o swe życie i prawa się nie upomną. Nie dla wszystkich koty to tylko „sierściuchy z Ukrainy” niewarte wspomnienia, skoro giną ludzie. Rzecz w tym, że część uchodźców pamiętała o swoich milczących przyjaciołach i zabierała ich ze sobą.

Niestety wszędzie można trzymać zwierzęta i kilka dni temu trafił do nas Taras – kot z ośrodka, pogryziony, wygłodniały i wystraszony. Przywiozła go para Ukraińców, którzy nie byli w stanie się nim zająć. Pojechałyśmy do lecznicy, żeby weterynarz opatrzył mu rany. Niestety, na gminę nie możemy liczyć, bo… przywieziono kota z innej gminy i niech inni się kotem zajmują. Przepychanki biurokratyczne to nie jest dobry moment w chwili, kiedy zwierzę potrzebuje pomocy.

Kolejne zwierzęta są w drodze. Nie możemy przyjąć wiele, ale nie i nie możemy być obojętne na to, co się dzieje. I to nie jest tak, że naraz zapomniałyśmy o naszych stałych podopiecznych. Staramy się mieć baczenie na wszystkie nasze szare, czarne czy pstrokate.

Edytowano 28 czerwca: mamy Nikitę z małymi, mamy koty z Błonia i nasze, brwinowskie. Wszystkie potrzebują jedzenia i żwirku. Prosimy o pomoc. Jedzenia starczy nam tylko do dzisiaj!!!

Teraz jednak potrzebna jest pomoc tu i teraz. Potrzebne są pieniądze na weterynarza, badania i leki. Wiemy, że jest ciężko. Ale jeśli Wy znowu nie pomożecie, to i my nie będziemy w stanie pomagać, a obawiamy się, że to dopiero początek całej tej gehenny.  Ogromny dług u weterynarza - ponad 5000 złotych i brak jedzenia. A telefon dzwoni tylko w sprawach przyjęć kolejnych kotów. Błagamy!!!! Pomóżcie!!!