Aby Leśny Ludek żył

"Przeznaczenie... los, dola, fatum, fortuna; to co powiedziane, przepowiedziane, zarządzone przez bogów; nieuchronna przyszłość...

Przeznaczeniem lub losem nazywa się też napotkane przypadki i zrządzenia, które nie zależą od woli ani starań" Czy Los Leśnego Ludka nie zależał od niczyjej woli i starań…? Z pewnością nie od mojej czy naszych miłych gości, którzy przyjechali w odwiedziny. Bo nikt z nas nie wiedział, że tam właśnie jest… Sam, w środku lasu, pozostawiony na pewną śmierć…

Czy miał kiedyś swój dom, swojego człowieka, co się stało - mogę się jedynie domyślać. Faktem jest, że następnego dnia po prostu by nie żył… Odszedłby bez pomocy, bezimienny, nikt by się o niego nie upomniał, nikt by nie płakał, bo nikt nie wiedział, że istnieje. Leśny Ludek.

To nadzieja dała mu ogromną wolę życia i walki, żeby swoim ostatkiem sil zbliżyć się do drogi - do drogi, którą wracali od nas nasi goście. Pomylili drogi… zamiast skręcić z Chaty w prawo, pojechali w lewo... w środek lasu. Przypadek?

Natychmiast zawrócili, żeby wrócić po nas, po pomoc, ową nadzieję, która wciąż pozwalała wałczyć o swoje życie Leśnemu Ludkowi.

„Przeznaczenie to nie wyroki opatrzności, to nie zwoje zapisane ręką demiurga, to nie fatalizm. Przeznaczenie to nadzieja.

Autor: Andrzej Sapkowski, Pani Jeziora”

Bez wahania wsiedliśmy w samochód, na miejscu zobaczyłam Istotę… Przypominała jeden wielki kołtun, jeden wielki ból i cierpienie. 

Był żywcem zjadany przez robaki... Jego źrenice były białe, dziąsła porcelanowe, nie miał siły stać… Czekał… Czekał na swoje przeznaczenie. Z tą waleczną nadzieją. I tylko te oczy. Oczy z nadzieją…

Natychmiast do samochodu, natychmiast po pomoc…

Zawiadomiłam lecznice, ze wieziemy psa w bardzo ciezkim stanie. Radzymińska Przychodnia Weterynaryjna i nasza doktor Persona po raz kolejny pokazuje, ze weterynarz to nie tylko olbrzymia wiedza i umiejętności, ktore posiada, ale także i wielkie serce... Jesteśmy przyjęci bez kolejki... Badanie, usg, rtg, pobranie krwi – anemia – anemia na granicy śmierci. Jak on żyje? - zapytała Pani doktor. To nadzieja, która umiera ostatnia - powiedziałam. Bo widziałam nie raz, że właśnie nadzieja trzyma je przy życiu – wszystkimi łapami, mocno, z calych sil… Bo nadzieja zawsze umiera ostatnia.

Decyzja o transfuzji – bank krwi. Zamawiamy krew na cito…
Co dalej? Czas pokaże. Czas i sila walki o cos, co najcenniejsze i więcej się nie powtórzy – o Życie…

Leśny Ludek w Chacie potrzebuje nas – Ciebie, mnie… żeby nadzieja, którą w sobie miał nie umarła.

„Czasami przeznaczenie wkracza w życie specjalnie dla ciebie (…) Czasem przeznaczenie wkracza w życie i poklepuje cię po plecach. Graham Swift”

Czy tym razem to przeznaczenie wkroczyło po to, aby poklepać Leśnego Ludka po plecach i dać nadzieję? Nadzieję, że nie wszyscy ludzie są źli...? To zależy od nas – Od Nas Wszystkich.