Życie Cassino i Berlina

Cześć! Jestem Cassino vel Hienek.

Urodziłem się na rodzinnych ogrodach działkowych w Brzegu. Po kilku tygodniach od urodzenia mnie i czworga mojego rodzeństwa, mama zaczęła czuć się źle. Nie miała siły się już nami zajmować, więc zaniosła nas do altanki Pani, która ją dokarmiała i tam nas zostawiła. Jedno z mojego rodzeństwa zniknęło, zostało nas czworo. Pani nie wiedziała co ma z nami zrobić, zadzwoniła więc do kogoś, kto kiedyś jej pomagał z innymi kotami.Tak trafiliśmy do naszej ludzkiej rodziny zastępczej. Byliśmy bardzo malutcy, ważyliśmy od 320g do 350g, ale nasza kocia mama wiele nas nauczyła, od pierwszego dnia słyszeliśmy, że jesteśmy bardzo mądrzy jak na swój wiek.

Podsłuchałem, jak mama mówiła tacie, że nasza kocia mama umarła, że miała straszną chorobę, na którą do niedawna nie było leku - teraz jest, ale jest strasznie drogi a nasza mama była dzika i nie dałoby się jej leczyć.
Od tamtej pory minęły 3 miesiące. Jakiś czas temu byli u nas fajni ludzie i chcieli wziąć mnie do siebie, żeby być moimi nowymi rodzicami, już takimi na zawsze. Umówili się z rodzicami, że przyjadę do nich po świętach, po kastracji, żeby przejść zabieg jeszcze w dotychczasowym domu, bo to mniejszy stres.
4 dni po kastracji poczułem się gorzej. Nie mam tyle siły co zawsze i urósł mi duży brzuszek, który przeszkadza w bieganiu.
Słyszałem jak mama płakała, mówiła tacie, że moja kocia mama umarła na to, że ona nie wierzy, że kolejny kot zachorował.
Czy ja umre, tak jak moja kocia mama? Nie chce umierać...
Jutro z samego rana jadę do doktora na badania, mama mówiła, że może troszkę boleć, ale że będzie ze mną cały czas i że damy sobie razem radę. 

Dzień dobry

Jestem prezeską fundacji zajmującej się zmniejszaniem kociej bezdomności - kastrujemy bezdomniaki, szukamy domów oswojonym, ratujemy kocięta. Nie działamy na jakąś mega dużą skalę - wychodzę z założenia, że najważniejsza jest jakość, nie ilość. Tym samym nasi podopieczni jedzą barfa, mają wszystkie potrzebne badania i leczenia, również specjalistyczne jeśli tego wymagają. Do adopcji trafiają po szczepieniach, testach na choroby zakaźne, z chipami, jeśli wiek na to pozwala - po kastracji. Utrzymujemy się w 100% z darowizn, nie mamy żadnych dochodów, nie mamy dotacji od miasta. 

Jakiś czas temu wrócił nam z adopcji kociak, Berlin. Okazało się, że bardzo poważnie zachorował. Do niedawna choroba ta była nieuleczalna. Teraz jest lek, bardzo drogi lek. Leczenie trwa 84 dni, Berlin jest na 20 dniu gdy piszę treść tej zbiórki. Tego samego dnia byliśmy już niemal pewni, że Cassino, nasz Hienek najdroższy, również zachorował. Jutro z samego rana jedziemy na wszystkie niezbędne badania i gdy tylko zyskamy pewność, będziemy Was błagać o wsparcie. Nie pozwolimy mu umrzeć wiedząc, że może żyć.

Hienek to wspaniały kociak. Dla niego na pierwszym miejscu jest zawsze człowiek - nie zabawy, nie koty, nie jedzenie - człowiek. Jest niesamowitym pieszczochem i leniuszkiem, uwielbia smyranie po brzuszku. Mruczy już na sam widok człowieka. W lecznicy, przed kastracją, nie przestawał mruczeć i się miziać nawet w trakcie premedykacji - czym rozczulał personel.

Jesteśmy po pierwszej wizycie, pobraliśmy krew i płyn z otrzewnej do badań, ale objawy nie pozostawiają złudzeń, wiemy z czym walczymy. Wyniki będziemy dorzucać do zrzutki na bieżąco.

10.12.2021 - mamy pierwsze wyniki potwierdzające diagnozę.

Pierwsze wyniki Berlina:

Wyniki po miesiącu leczenia:

Musimy o nich walczyć i błagamy Was o pomoc w tej walce!