Zrzutka na Dla Przyjaciół z Syrii - Ula Wicenciak

Dla Przyjaciół z Syrii

7 971 zł z 6 500 zł (Cel)

Wpłaciły 73 osoby

Ula Wicenciak

Organizator zbiórki

Chciałabym Wam opowiedzieć o Alim i jego rodzinie z Syrii, ludziach którzy sprawili, że uwierzyłam iż przyjaźń i akceptacja mimo różnic kulturowych, religii, pochodzenia jest możliwa.

Potrzebne jest jednak kilka zdań wstępu, który mam nadzieję Was nie zniechęci do przeczytania całej historii.

Mam na imię Ula, jestem archeologiem i od prawie 20 lat pracuję z polską misją archeologiczną w Libanie, na terenie antycznej Fenicji. Jeśli chcecie przeczytać o tym czym się zajmuję możecie zajrzeć tutaj: https://pcma.uw.edu.pl/o-nas/pracownicy/biogram-toggle-proby/

Wykopaliska w klimacie śródziemnomorskim to ciężka praca fizyczna. Zazwyczaj jeden sezon to 6 tygodni pracy w terenie. Miejscem naszych badań są m.in. pozostałości antycznego miasta Porphyreon (współczesne Jiyeh), na samym wybrzeżu Morza Śródziemnego, około 20 km na południe od Bejrutu.

W pracach wykopaliskowych pomagają nam wynajęci robotnicy, przede wszystkim Syryjczycy. Przez te wszystkie lata pracy poznałam tam wielu wspaniałych ludzi. Jedną z takich osób jest Ali z Idlib w Syrii.

Ali tak naprawdę nie ma na imię Ali, ale już tak zostało i tak go nazywam, a on się śmieje. Kilka lat temu, kiedy zgłosił się do pracy na wykopaliskach doszło do nieporozumienia wynikającego z mojej ówczesnej słabej znajomości języka arabskiego. Któregoś dnia Ali pojawił się w zastępstwie kolegi, który nie mógł pracować. Bardzo szczegółowo wyjaśniał mi o co chodzi, ja robiłam mądrą minę udając, że wszystko rozumiem. Nie mam pojęcia jak doszło do tego, że wpisałam go na listę pracowników jako Alego!

Tak naprawdę Ali ma na imię Hairu el-Qasim.

Ali z rodziną przyjechał do Libanu w 2013 roku, kiedy jego rodzinne miasto Idlib zostało zniszczone, a jego dom i całe gospodarstwo rodzinne zbombardowane. Teraz są tam tylko gruzy, a walki nadal trwają. Nie ma możliwości powrotu, chociaż dwa lata temu rodzina Alego podjęła taką próbę. Niestety, tej samej nocy kiedy wrócili w rodzinne strony walki rozpoczęły się na nowo i ponownie musieli uciekać.

Razem z żoną Anną i czwórką dzieci przyjechali do Jiyeh, gdzie od lat mieszkał i pracował jego starszy brat Mohamed, który pomógł mu znaleźć sezonową pracę dla miejscowego urzędu gminy. Ali pracował przy projektach budowlanych oraz opiekował się zielenią miejską, pracował także przy budowie kościoła w Jiyeh. Dodatkowo w sezonie letnim, kiedy rozpoczynały się prace archeologiczne, pomagał nam w wykopaliskach.

Jego życzliwość, otwartość i gościnność sprawiły, że nasz archeologiczny zespół bardzo zaprzyjaźnił się z diasporą syryjską w Jiyeh. Nie tylko razem pracowaliśmy, ale Ci wspaniali ludzie, uchodźcy, wielokrotnie gościli nas w swoich skromnych, wynajętych pokojach i garażach. Zobaczyłam jak mieszkają, jak wygląda ich codzienność. Jak pomimo tragicznej sytuacji cieszą się życiem, nie tracą optymizmu i nadziei na to, że kiedyś wrócą do swoich domów. Oni wcale nie chcą zostawać w Libanie ani jechać do Europy, z tęsknota opowiadają o rodzinnych stronach i pokazują zdjęcia.

Dzieci chodzą do libańskiej szkoły, ale nie jest to łatwe ponieważ za naukę trzeba płacić. Najstarsza córka, Nura (Światło) trzy lata temu wyszła za mąż, mając zaledwie 16 lat i ma już dwójkę cudownych dzieci. Ali który jest moim rówieśnikiem jest już dziadkiem.

Razem z Alim do Libanu przyjechali także jego rodzice, osoby w podeszłym już wieku, schorowane i wymagające opieki medycznej. Wszyscy bardzo się wspierają. Mimo ciężkiej sytuacji i poczucia, że są nie u siebie, potrafią cenić życie. Swoim optymizmem wielokrotnie mnie zawstydzali.

Ali zapewniał całej rodzinie utrzymanie. Niestety wiosną tego roku doszło u niego do uszkodzenia nerwów w przedramieniu prawej ręki i nie mógł już pracować tak ciężko jak wcześniej. Praca na budowach i przy roślinach nie była już możliwa, stracił zatrudnienie.

Razem z kilkorgiem przyjaciół zebraliśmy skromną kwotę i przesłaliśmy Alemu za pośrednictwem Western Union. Jednak zbliża się zima. Nie jest ona tak ostra jak u nas, jednak jest to czas kiedy temperatura spada do około 5 stopni i pada obfity deszcz.

Mieszkanie w którym przebywa rodzina Alego jest w stanie surowym, bez drzwi i okien. Te ostatnie zakryte są jedynie kartonowymi pudłami. Na betonową podłogę rzucone są plastikowe maty. Nie ma ogrzewania. Rodzina śpi na materacach. Kuchnia ma jedynie podstawowe wyposażenie, czyli kuchenkę gazową. Nie mają lodówki. W pomieszczeniach jest ciemno i zimno. Nie są to warunki dla dzieci do nauki.

Potrzebują wszystkiego: jedzenia, lekarstw, ciepłych ubrań i piecyków do ogrzania pomieszczenia.

Dlatego proszę Was o wsparcie dla nich. Są to bardzo dumni ludzie i sami nigdy nie prosili mnie o pomoc i jakiekolwiek pieniądze. Jednak teraz sytuacja jest bardzo zła.

Możemy ich zignorować i zostawić samym sobie. Nie jest to trudne, bo w końcu żyją przecież tak daleko. Ale ja tak nie potrafię.

Aktualizacje

Ula Wicenciak

11.11.2018

Drodzy Darczyńcy,
Zbiórka dla Alego j jego najbliższych dobiega końca.
Dziekuję wam bardzo serdecznie za okazanie
zainteresowania ich losami.
Dziękujemy za każdą wpłatę!
Nasza pomoc pomoże im przetrwać kilka miesięcy
i nie martwić się o podstawowe rzeczy.
We wtorek pieniądze zostaną przesłane bezpośrednio do Alego.

Jeśli będziecie ciekawi co dzieje się u Alego i jego
najbliższych piszcie do mnie:
[email protected]

Pozdrawiam i dziękuję!
شكرا جزيلا لك

Ula Wicenciak

Dla Przyjaciół z Syrii

Ula Wicenciak

Aktualizacje

Ula Wicenciak

Ula Wicenciak

Wpłaty: 73

Załóż swoją zbiórkę

Informacje

O nas

Zbieraj na