Staruszka Sabinka.

Oto Sabinka. Miała już nie żyć, ale żyje. I chce żyć. Stary, bezdomny pies, przeganiany z kąta w kąt, w końcu trafił do schroniska. Nie mógł się w nim odnaleźć, a nie było jak jej odizolować. Zamknięta w kojcu z wieloma silniejszymi od niej psami, nie dopuszczona od jedzenia, gryziona. Szans na adopcje żadnych. Takie problemy rozwiązuje jeden zastrzyk. Ten ostatni. Mniej boli i szybciej działa niż zagryzienie.

Wzięliśmy Sabinkę. Stary, wylękniony pies, który na pewno nie miał łatwo w życiu. Ktoś musiał zrobić jej krzywdę, bo bardzo się boi. Kuli się przed ręką i ze strachu sika pod siebie. Dużo czasu upłynie, zanim nabierze zaufania do ludzi.  

Sabinka ma kilkanaście lat. Ma zmianę na szyi - guz do usunięcia. Ma też zaćmę. I nic nie słyszy. Ma też swój własny kocyk w domowym hotelu, w którym ją umieściliśmy. Być może pierwszy w swoim życiu. Kto tam wie, jak krętymi ścieżkami wiodło ją życie.

Sabinka nie miała szczęścia. Nie uśmiechnął się do niej los. Może zabrakło dobrego pochodzenia, może efektownego wyglądu. Zwyczajny burek. Zwykły pies, jakich wiele. Jakich setki w schroniskach. Nie urzekła nikogo. Nie jest w typie modnej rasy. Nikt nie ustawiał się po nią w kolejce aby ją adoptować. Nikt nie oferował miłości i domu. Nie było wielu ofert. W zasadzie to nie było nawet jednej. Każdy przeszedł obojętnie. Szukając w schroniskowych kojcach lepszego, ładniejszego, a może młodszego.

Miała nie żyć, ale żyje. I chce żyć.

Sabinka zbiera na diagnostykę i leczenie. I na swój dach nad głową, bo hotel kosztuje.

Pomożesz staruszce Sabince?