Leczenie syna w szpitalu w Laos

Mój syn.

Silny, zdrowy, niezależny. Taki był jeszcze miesiąc temu. 

Podróżnik, informatyk, okaz zdrowia. Od 10 lat przemierza kraje Azji - Nepal, Tajlandia, Birma. Przed paru laty osiadł w Laosie, skąd podróżował po okolicznych krajach.

W połowie sierpnia kontakt się urwał, a ja po dniach bez znaku życia rozpoczełam poszukiwania. Ambasada w Tajlandii, zgłoszenie na policję, moje własne poszukiwania w tym globalnym świecie. Po ponad miesiącu wsyłał wiadomość, że jest bardzo źle i potrzebuje pomocy.  Nie wiadomo co się wydarzyło. Był w bardzo ciężkim stanie, trafił do miejscowego szpitala.

Początkowo, także za radą Ambasady w Bangkoku, wydawało się że jedyna droga to sprowadzenie syna do Polski. Rejsowym samolotem nie był to możliwe z powodu stanu zdrowia syna. Próbowałam zorganizować transport przez Centralę Lotów Sanitarnych, ale minimalny koszt to około 150 tys. złotych, a może być znacznie więcej. Dzisiaj już wiem, że z powodu kosztów, ale także z powodu sytuacji w Laosie taki transport nie będzie możliwy. 

Na szczęście, dzięki staraniom wszystkich nie ma już zagrożenia życia. Syn po dramatycznej walce z encefalopatią pozostaje w szpitalu, ale każdy dzień przynosi niewielką poprawę. Syn pozostanie w szpitalu pewnie długie tygodnie. Na miejscu jest opiekunka syna, a ja opłacam każdy szpitalny dzień, jego lekarzy i lekarstwa. To suma 100-120 dolarów dziennie minimum. 1250,- zł. co trzy dni. Ale to tylko doba szpitalna. Dochodzą opłaty za sprowadzane leki, za konsultacje lekarzy spoza szpitala. 

Jak długo dam radę? 

Sama nie dam rady. 

Każda złotówka od Was to kawałek kolejnego dnia w szpitalnym łóżku i opieki medycznej zapewniony.

Bardzo go kocham i szukam pomocy, by Go ocalić.

Dni mijają, a ja nie mogę wprost uwierzyć, kiedy widzę kwotę zebranych środków, kiedy widzę wpłaty od przyjaciół i kompletnie nieznanych mi osób. Jestem bardzo wdzięczna, bo środki finansowe to jedno, ale z tą każdą złotówką jestem silniejsza Waszym wsparciem.

Opisuję dzień po dniu, jak toczy się ta moja walka o syna. Z podziękowaniem dla Was, moich darczyńców pdodaję link do bloga

https://bobrowyborkow2.blogspot.com

Będę szczęśliwa, jeżeli czytając prześlecie swoje dobre myśli do nas, do mnie, do Miro, do Souly....