Nieubłagany czas. Ewa choruje.

NIESTETY. Nie udało się zebrać potrzebnej kwoty. EWA ZMARŁA 24 WRZEŚNIA 2017 r. 

----------------------------------------

Mam na imię Ewa. Mam 62 lata. Dla jednych (tych młodych) jestem stara, dla tych trochę starszych, jestem jeszcze w pełni sił.

Nigdy nie przypuszczałam, że będę musiała szukać pomocy dla siebie. To ja przez wiele lat starałam się pomagać innym (ludziom i zwierzętom). Nadal mam w domu pod opieką 9 porzuconych, chorych, potrzebujących pomocy zwierząt (psy i koty) i to dla nich muszę walczyć o swoje życie i zdrowie, bo one już nie przeżyją kolejnego porzucenia.

Mam za sobą ponad 40 lat pracy i uczciwego opłacania składek ZUS. 

Niestety, teraz kiedy zachorowałam na szpiczaka mnogiego (nowotwór szpiku kostnego), nie mogę liczyć na moje Państwo . Leki które mogą uratować moje życie nie są refundowane (Darzalex, Pomalidomid, Kyprolis). Leczenie to koszt ponad 300 000zł. Czy życie ludzkie można przeliczyć na pieniądze? Tak po ludzku jest mi smutno, bo gdyby nie było leku, to ok, trzeba się pogodzić z wyrokiem, ale jeśli lek istnieje, a moje Państwo nie chce mi pomóc, to coś jest nie tak… bo cały czas słychać w TV, że priorytetem władzy jest ochrona życia i zdrowia ludzkiego. Niestety, to tylko puste słowa. Bardzo boleśnie się o tym przekonałam, bo nawet Ministerstwo Zdrowia odesłało mnie z przysłowiowym kwitkiem.

Nie stać mnie na takie drogie leczenie. Nie jestem w stanie zdobyć takiej sumy, dlatego z pokorą zwracam się do Państwa z gorącą prośbą o pomoc  w zdobyciu  leku, który, wierzę w to, przedłuży moje życie, a dzięki temu będę mogła jeszcze pomagać innym.