Uratujmy Hiltona felinoterapeutę

Cześć, nazywam się Anetka, mam 7 lat. Moja siostra ma na imię Marcysia i wkrótce skończy 5  lat. Obie z siostrą mamy autyzm. Od jakiegoś czasu zamieszkały z nami dwa kotki, Hilton i Roma. Bardzo je pokochałyśmy!!! Teraz jak nie czuję się fajnie i jest mi źle, myślę sobie, że w domu czekają na mnie Mruczki i  jest mi wtedy jakoś lżej. Wracam z przedszkola, głaszczę kotka, Hiltuś słodko mruczy, a ja się uspokajam i znów mi wesoło. Uwielbiamy z siostrą się z nimi bawić. Hilton i  Roma też to chyba lubią, bo same przychodzą do nas z wędką w pyszczku. To takie fajne, bardzo lubimy, jak tak przychodzą.

Parę dni temu stało się coś strasznego, Hilton bardzo zachorował. Jak patrzę na niego, to robiąmi się mokre oczka. Hiltonek potrzebuje lekarstwa, za które trzeba zapłacić dużo pieniążków. Bez tych lekarstw mój kotek nie wyzdrowieje. Proszę pomóżcie mojemu kociemu przyjacielowi!!! My z siostrą, Mamą i Tatą możemy tak mało...

Cześć, jesteśmy Kasia i Michał, rodzice Anetki i Marcysi. Przyłączamy się do prośby naszych córeczek. Mruczki mogą być świetnymi felinoterapeutami dla dzieci z zaburzeniami w spektrum autyzmu. Przekonaliśmy się o tym na własnej skórze! Obecność Hiltona i Romy w naszym domu sprawiła, że w znaczącym stopniu zmniejszył się stres i niepokój u naszych autystycznych córek. Podejmując decyzję o adopcji (sugestia terapeutów dziewczynek) czuliśmy, że to dobra decyzja, ale efekt przerósł nasze najśmielsze oczekiwania. Dzięki Kociakom Anetka i  Marcysia zaczynają otwierać się na świat zewnętrzny, nabierają większej pewności siebie. U Anetki zmniejszył się lęk przed psami, których jeszcze niedawno bardzo się bała. Szczególna więź zawiązała się między starszą córką a Hiltonem. Anetka jest bardzo wrażliwa na docierające do niej bodźce. Jej układ nerwowy bardzo szybko ulega przeładowaniu. Czasem długo się uspokaja. Odkąd zamieszkał z nami Hilton, te trudne dla córki chwile pojawiają się z  dużo mniejszą częstotliwością. Hiltek chodzi za córką krok w krok i widać, że dobrze się czuje w jej towarzystwie. To, co Hilton dla niej robi jest niesamowite. Jesteśmy mu za to bardzo wdzięczni. To rodzeństwo, Hilton i Roma, to koty stworzone do felinoterapii. Cudowne, spokojne charaktery, działające już przez samą swoją obecność. Ich wpływ był widoczny z dnia na dzień. Anetka i Marcysia kotom pozwalają na wszystko, na każdy dotyk, mogą nawet po nich biegać, na co dziewczynki reagują śmiechem. Wszyscy bardzo je już pokochaliśmy i nie wyobrażamy sobie, że jednego z nich, wyjątkowego, wspaniałego Hiltonka, mogłoby teraz zabraknąć! I w dodatku wszystko miałoby się rozbić o pieniądze?? 

Niestety, jako rodzice dwóch córek z autyzmem nie mamy ich wiele. Pracować może tylko jedno z nas. Wystarcza na utrzymanie naszej ludzko-kociej rodziny, ale to leczenie Hiltonka... Cóż trzeba schować dumę do kieszeni i pięknie poprosić Was o pomoc. Liczy się każda najmniejsza wpłata. Proszę, pomożcie nam uratować naszego małego terapeutę cudownego przyjaciela!

Hiltonek przybył do nas po przebytym i pięknie wyleczonym, jak wskazują na to wyniki, zakaźnym zapaleniu otrzewnej. Adopopcja miała być już w zeszłym roku, ale kilka dni przed nią Hilton się rozchorował. Cierpliwie czekaliśmy, aż przejdzie długotrwałe leczenie. Niestety, po miesiącu u nas Hilton ma nawrót, mimo stosowania wszelkich możliwych środków ostrożności i wspomagaczy. W tej chwili ma postać neurologiczną, musi dostawać podwójną dawkę leku, co finansowo jest poza naszym zasięgiem. Myśleliśmy najpierw, że skądś spadł i mocno się uderzył, zawsze był nieco fajtłapą, również jako zdrowy kot.

 Jednakże szybko okazało się, że nie spadał, bo miał już zaburzenia równowagi... Hilton stracił też apetyt i bardzo osłabł. 

Nie było na co czekać, leczenie jest już wdrożone i Hilton z dnia na dzień czuje się lepiej. Nauczyliśmy się sami robić zastrzyki, tak Hilton mniej się stresuje. Prosimy, pomóżcie nam..

Hilton pięknie zareagował na powtórne leczenie, poprawia się chodzenie i równowaga, wrócił apetyt. Dzięki Waszej pomocy ma szansę na pełny powrót do zdrowia.

*Imiona dziewczynek, dla ich dobra, zostały zmienione.
*Zbiórkę zakładam jako osoba trzecia, która przeżyła to z czym teraz zmagają się Kasia i Michał. Trzy miesiące temu dostałam niesamowitą pomoc od nieznanych mi osób i wiem jak dużą ulgą jest świadomość, że nie jest się w tych złych chwilach samemu. Postanowiłam wtedy, że sama będę pomagać jak tylko mogę innym, którzy przeżywają to samo co ja przeżyłam. Kasia i Michał są osobami niemedialnymi ze względu na chorobę ich córeczek i tryb życia jaki prowadzą, stąd mój udział w walce Hiltona o życie.