Wiatronogi Boże Koni...

Wiatronogi Boże Koni

Mój wiatronogi Boże koni
Czy ty naprawdę widzisz wszystko?
Strach, ból i głód, i krew, i śmierć?
Nie ma nikogo z mojej stajni i nie znam drogi na pastwisko
Bardzo się boję, Panie mój
Tutaj tak ciasno jest i ciemno
I taki bardzo jestem sam,
Choć tyle koni jedzie ze mną
Boże, z ogonem bujnym i grzywą gęstą
Ja przecież jestem
Przecież byłem
Na Twoje podobieństwo
Nikt by w to teraz nie uwierzył
Nic z tego nie zostało
Czterokopytny Boże, spraw
By umieranie nie bolało
Jeszcze o jedno Cię poproszę
Nim wszystko będzie końcem
Niechaj na przekór wyśnię sen
Że galopuję w słońce
I pędzę wprost w promieni blask
Pękają chmury w niebie
A ja nie czuję więcej nic
I mknę i gnam do Ciebie

Wiersz opisuje transport koni na śmierć. 

Nie zmienimy świata ale możemy zmienić świat tego jednego konia!

Mamy szanse aby ta zimnokrwista klacz nie pojechała na mięso. Mamy czas do niedzieli 5.03 na zebranie potrzebnej kwoty, inaczej wieczorem klacz ruszy na targ aby tam zostać sprzedana na mieso. 

Prosimy o pomoc w jej wykupie.