Złapać oddech...

Zawsze zastanawiam się co napisać, jakich użyć  słów aby każdy kto przeczyta opisaną przeze mnie historię mógł poczuć to co ja ratując zwierzę.

Są jednak sytuacje i emocje, które ciężko opisać np.:

- WŚCIEKŁOŚĆ,

- ZMĘCZENIE,

- STRACH,

- BEZRADNOŚĆ.

Te wszystkie uczucia towarzyszyły mi podczas udzielania pomocy tej wyjątkowej kotce.

Otrzymałyśmy informację o domowej kotce, ewidentnie zagubionej na jednym z osiedli.

Myślałam, że tym razem pomoc będzie łatwa. Zaraz po pracy wszystko załatwię szybko i w końcu jak większość ludzi wrócę wieczorem do domu. 

Kotkę odnalazłam po kilka minut na okolicznym śmietniku. Była bardzo głodna i zmęczona więc bez problemu zapakowałam ją do transportera.

Cała szczęśliwa jadę do kliniki gdzie kotka będzie mogła zostać na kilka dni, a w tym czasie pewnie odnajdzie się właściciel. W trakcie jazdy radość szybko zmieniła się w strach. Kotka bardzo źle oddychała, chwilami nawet się dusząc.

No i się zaczęło...

W klinice stwierdzono ostre zapalenie tchawicy, wodę w płucach, która utrudniała oddychanie i dusiła kota, zatkane kanaliki i prawdopodobne problemy z sercem. Jedyne co mogłam zrobić to zabrać kotkę oraz leki do domu i co chwilę przez całą dobę sprawdzać czy kot oddycha...

Noc była długa, a ja wściekła i po prostu wykończona ale gdy kotka podniosła głowę, spojrzała na mnie swoimi wielkimi smutnymi oczami wiedziałam, że moja pomoc ma sens!

Na następny dzień było już dużo lepiej, a kotki nie mogłam dłużej nazywać "kotką" więc została Brysią :)

Gdy ratuję życie jestem dumna, że nie odwróciłam wzroku w drugą stronę bo nie miałam czasu bądź siły.

Ty też możesz pomóc Brysi! Wpłacając choć 1 zł ratujesz życie, a nam przywracasz wiarę w ludzi i ich dobro!