Odgonić pecha

Witam wszystkich.

Jestem Kris. Oprócz mnie, w domu tymczasowym jest również trójka mojego rodzeństwa. Czemu to ja tutaj jestem?

Bo to ze mną są same problemy. Od samego początku prześladował mnie pech.

Gdy ciocie mnie przejęły, byłem już po wizycie lekarskiej. Mieliśmy koci katar. Na drugi dzień po zabezpieczeniu mnie, co zrobiłem? Zadławiłem się karmą. Ciocie mało na zawał nie zeszły. Ale byłem mądry i udało się pierwszy raz oszukać przeznaczenie.

Ich radość długo nie trwała.

Po tygodniu dostałem ostrej biegunki :( i wylądowałem w Przychodni Weterynaryjnej. Ważyłem tylko 480 gram. 

Ale sprawna ręka tego Pana w kitlu, założyła mi wenflon i udało się podać kroplówkę. 

I jak bardzo szybko nauczyłem się korzystać z kuwety, tak w jeszcze bardziej ekspresowym tempie brudziłem podkłady.

Na szczęście super opieka domu tymczasowego i opieka weterynaryjna, przyniosła poprawę.

Niestety byłem kotem wycofanym. Owszem, bawiłem się, ale spokojniej niż inne koty. 

Przeszedłem już nawet testy i pierwsze szczepienie i ZONG!!!!! Kolejna biegunka.

Co jest? Okazało się, że nie toleruję wołowiny. Brawo JA :( Oczywiście rodzeństwu nic nie jest, tylko ja mam jakiegoś pecha.

Karma zmieniona, jestem szczęśliwy. Czas na poszukiwania domu.

Taaaaa, żebym przypadkiem go nie znalazł!!!

W ciągu paru godzin wyskoczyła mi przepuklina. Dziwna ona była. Nie taka, jak zwykle. Na sygnale do weta. 

Ja non stop juz beczałem. Bolało jak no ten tego na ch.... Już nie chciałem się bawić, apetyt też nie taki. Po jedzeniu tylko płakałem i leżałem. 

Pani doktor przebadała mnie konkretnie. Zrobiła mi badanie krwi, USG i RTG i w sumie to nie wiem co jeszcze bo spałem.

I wiecie co? Dobrze, że mam fajny gabinet weterynaryjny. Podjęta została decyzja o operacji. I jak to nie chlusnęło po przecięciu. Uuuuuu. Jakby to pękło (a chciało samo pęknąć), to już bym do Was zza tęczowego mostu pisał.

Na szczęście się udało uffff. Pani doktor odgoniła pecha. 

Ale oczywiście, żeby nie było za łatwo co zrobiłem? Następnego dnia wygryzłem szwy. Jestem tak malutki, że nawet ubranko dla "kjólika", było dla mnie za małe i się rozebrałem.

I znowu wet :( To trzeba mieć pecha!

Dobra ciocia na szczęście uszyła mi kubraczek na wymiar :) i mój najlepsiejszy dom tymczasowy mógł spokojnie mnie ubrać.

Póki co już dochodzę do siebie. Teraz zbieram złotówki na pokrycie tego mojego pecha. Bo wiecie pech, pechem, a szczęście jest szczęściem. Niestety za badania i leczenie i przede wszystkim operacja kosztuje :(

Pomożecie mi przegonić tego pecha?

Dziękuje każdemu kto udostępni lub wpłaci grosika.

Kris - pechowiec, a może "szczęście w nieszczęsciu" ?