To już chyba koniec

Kochani

Próbowaliśmy starać się zdobywać fundusze pracą naszych rąk i nie tylko. Przez pewien czas nawet się to udawało, ale, nie wnikając w szczegóły, znowu jesteśmy w punkcie wyjścia, ku naszemu żalowi. Czekamy na przyznanie grantu z gminy, ale nie powiemy naszym kotom, że jeść nie będzie, bo nie mamy pieniędzy. Troska o naszych podopiecznych, zapewnienie im karmy i miejsca do spania to absolutny priorytet. Równie istotne jest dbanie o ich zdrowie, a przypominamy, że w większości trafiają do nas koty schorowane, umierające, zaniedbane. Ostatni miesiąc to choroby Anabell, Gizele, Romea i Toli. 

Anabell na szczęście zyskała już cudowną opiekunkę, która zadba o jej delikatne zdrowie. Gorzej jest natomiast z Gizele, która jest w stowarzyszeniu od zeszłego roku, teoretycznie powinna zadbać o nią gmina, ale to tylko teoria. Romeo ma uraz mechaniczny, a Tola trafiła do nas z tak okropnym kocim katarem, że z obawą patrzyłyśmy na jej prawe oko, bojąc się, że je straci. Oko udało się uratować, ale Tola zachorowała jeszcze bardziej. Umarł także Burek, który cierpiał na niewydolność nerek, a Sosnowiec został porzucony przez gminę Grodzisk z powodu ciężkiego stanu, chciano go nawet uśpić, ale okazało się, że wystarczy opieka i kroplówki (co drugi dzień), żeby kot miał się dobrze. Za kroplówki płacimy my, podobnie jak i za wszelką wcześniejszą pomoc Burkowi.

Doszło do tego, że na chwilę obecną mamy w lecznicy 2146 zł długu i w perspektywie koniec z leczeniem naszych podopiecznych, dopóki nie zapłacimy CAŁEJ tej kwoty. Odmówiono nam dalszej opieki medycznej tłumacząc się względami ekonomicznymi. Gizele powinna mieć we wtorek USG, jeśli nie opłacimy faktur, USG nie będzie i prawdopodobnie to przypieczętuje los Gizele.

Nie mamy pieniędzy. Nie mamy możliwości zarabiania i pomocy kotom. Znowu musimy prosić Was o pomoc. Prosimy o złotówkę, dwie. Prosimy, wspomóżcie naszych podopiecznych, którzy są chorzy i w tym czasie potrzebują nas o wiele bardziej niż w normalnych warunkach.