Pomagamy Lence w samodzielności

Witam jestem ciocią Lenki nasza kruszynka urodziła się 6lat temu był to najwspanialszy dzień dla jej rodziców ale tez dla nas rodziny. Niestety radość nie trwała długo po tym jak okazało się ze Lenka urodziła się z Dziecięcym Porażeniem Mózgowym.  Wtedy zaczeliśmy wszyscy walczyć o jej samodzielność i marzenia. Rehabilitacja i turnusy są to duże koszty leczenia, ale wiem ze Dzięki Wam Wszystkim damy radę. 

Dziękujemy za każdą pomoc 

Papież Jan Paweł II  powiedział kiedyś: "Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta." Prosimy, pomóżcie naszej Kruszynce Lence spełnić marzenia o normalnym życiu - w biegu, podskokach, a nie tylko w tęsknocie, gdy siedzi w oknie i patrzy na inne dzieci...

" Kilka słów od rodziców"

Dziecko jest chodzącym cudem, jedynym , wyjątkowym, niezastąpionym. Dziecko jest dumą i nadzieją dla rodziców, jest także ich słońcem i uśmiechem. I taka jest właśnie nasza córeczka Lenka. Dla świata jest jednym z wielu dzieci, dla nas jest całym światem…

   Lenka urodziła się w kwietniu 2010 roku. Była dzieckiem przez nas bardzo wyczekiwanym.  Bez  żadnych podejrzeń otrzymała po porodzie 10 pkt w skali Apgar i została wypisana do domu jako zdrowe dziecko z zaleceniem standardowych wizyt kontrolnych. Około 3 miesiąca życia spostrzegliśmy , że nasza córeczka przechyla główkę na lewą stronę,  Specjalista neurolog-postawił diagnozę asymetrii- niestety był to początek trudności jakie zaczęły na nas spadać.  Diagnoza o asymetrii dawała wielką szansę na szybki powrót do zdrowia, nic jednak nie wskazywało na objawy poważnej choroby. Lenka regularnie uczęszczała na rehabilitacje, a my odetchnęliśmy z ulgą i w rehabilitacji upatrywaliśmy skutecznego leku.

   Niestety życie napisało zupełnie inny scenariusz. Miesiące mijały, Lenka nie rozwijała się tak szybko jak inne dzieci, a lekarze po wielu specjalistycznych badaniach postawili diagnozę: mózgowe porażenie dziecięce. Łzy cisnęły nam się do oczu, byliśmy zarówno przestraszeni przyszłością naszej córki, jak również naszą własną niewiedzą na temat MPD. Moment diagnozy był dla nas momentem trudnym, ale jednocześnie umocnił nas w walce o dobro naszej kochanej córeczki. Rehabilitacja i zajęcia rozwojowe stały się naszym swoistym zegarem, zaczęły nam wyznaczać rytm dnia. Diagnoza stała się początkiem naszej drogi w walce o szczęście dziecka. Intensywna rehabilitacja pozwoliła Lence nauczyć się samodzielnie siedzieć, raczkować. Na swoje drugie urodziny Lenka po raz pierwszy wstała, był to moment dla nas bardzo przełomowy. Utwierdził nas w przekonaniu , że pokonamy wszystkie napotkane trudności, że dzięki wsparciu i rehabilitacji nasza córeczka stanie się jeszcze samodzielnym dzieckiem. Choroba dotknęła nie tyko motorykę ale i spowolniła rozwój intelektualny. Nie wiemy dokładnie, co Lenka czuje, ponieważ nie potrafi nam o tym powiedzieć. Ona nas rozumie, wyraża swoje emocje za pomocą gestów i głosu. Cały czas uczymy się ją rozumieć. W jej wielkich dużych brązowych oczkach codziennie widzimy tęsknotę za samodzielnością, determinację w walce o własne „Ja”.

    Dziś mija już ponad 6 lat od postawienia diagnozy, a Lenka zrobiła ogromny postęp w swoim rozwoju. Zaczyna samodzielnie chodzić. Dla nas jest to milowy krok, radość. Dla niej nieschodzący uśmiech z twarzy i duma. Nie udało by nam się osiągnąć tego sukcesu , gdyby nie intensywna rehabilitacja, operacja a przede wszystkim udział w turnusach rehabilitacyjnych. To właśnie po pierwszym 14-dniowym turnusie Lenka osiągnęła większy postęp niż przez rok stacjonarnej rehabilitacji. A co najważniejsze odżyła nadzieją , że Lenka będzie samodzielnie funkcjonować, chodzić a nawet skakać. I to sama, zupełnie sama, bez niczyjej pomocy. Rozgrzane nadzieją serce chłodzi cena turnusów - dla Lenki najlepiej by było, gdyby pojechała na 2 turnusy w roku. Najbliższy w czerwcu 2017 r.. Przed nami jeszcze pewnie wiele różnych form terapii, kuracji i rehabilitacji. I dobrze, bo nie zamierzamy się poddać w walce o sprawność naszej córeczki. Bardzo pragniemy, aby nasze dziecko mogło się prawidłowo rozwijać, cieszyć się dzieciństwem, bawić się z innymi dziećmi - bez tych wszystkich przeszkód, które postawiło na jej drodze życie. Dlatego ten list jest gorącą prośba o nadzieję , o uszczęśliwienie naszej Lenki, o szansę na jej  samodzielność. Proszę spojrzeć w jej oczy, a zobaczą Państwo ciepłą , kochaną dziewczynkę, ukochane dziecko , które marzy nie o zabawkach tylko samodzielności.

„W każdym dziecku istnieje nieskończona potrzeba kochania go takim jakie jest, z całą jego indywidualnością.”

 https://www.facebook.com/pomagamylence/?ref=ts&fref=ts