Leo - ostatni krok do szczęścia

Cześć Wam drodzy Psyjaciele!

Jestem Leo, mam już 10 miesięcy i pomimo tego, że jestem najszczęśliwszym pieskiem na świecie (a na pewno na Ziemi) to od jakiegoś czasu w moim organizmie zaczęły zachodzić niezbyt fajne zjawiska. Zacznę od początku:

Od 17 lipca, kiedy to odebrano mnie ze schroniska czas leciał mi beztrosko, sikałem w każdym miejscu w domu (czym nieźle działałem na nerwy, ale byłem super słodki więc obyło się bez kar!), ciągle się bawiłem, jadłem i spałem - wszystko w dowolnej kolejności. 

Kilka razy wybrałem się do najlepszego weta - Pani Izy i Patrycji z Tygryska! Ich zastrzyki trochę bolały, ale dzięki temu mogę każdego dnia bawić się z moimi psyjaciółmi, cieszyć się zieloną trawką i wąchaniem wszystkiego dookoła. 

Niestety, wszystko co dobre musi mieć swój koniec - tak przynajmniej mówi moja Pani. W listopadzie pojechałem do mojego ulubionego weterynarza, bo miałem problemy z siusianiem. Okazało się, że mam kamienie, a to chyba dość poważne. Leczenie antybiotykami trwało aż do lutego i wyniosło 1500zł! Nie wiem czy to dużo, ale mój Pan nie jadł wtedy pizzy przez miesiąc :)

Później wszystko znowu było super - długie spacery na plaży, łące czy zabawy z moimi psimi-kumplami na wybiegu dały mi duuuuużo radości. 

Niestety, ta sielanka nie trwała długo. Na początku marca na jednej z kontrolnych wizyt Pani Patrycja zobaczyła problemy w moim pęcherzu - kamienie znowu wróciły! Nie chciałem, żeby mój Pan przeze mnie nie mógł zjeść swoich ulubionych przysmaków. Jak się okazało, był to wierzchołek góry lodowej. Kamienie urosły do wielkości 1cm i mogły zablokować mi cewkę. Musieliśmy działać! Pani Iza zaproponowała operację - zgodziłem się, bo co mogłem zrobić? Jednakże koszta znowu musieli pokryć moi Państwo - tym razem około 1000zł. Jak tak sobie pomyślę to dość dużo chorób mnie łapie patrząc na to, że jestem kundelkiem. Pięknym, ale kundelkiem, a my przecież powinniśmy mało chorować.

Operacja w ogóle mnie nie bolała, powiem więcej - spałem jak zabity, w ogóle jej nie pamiętam, ale widok mojej Pani po obudzeniu był wspaniały! Cieszyła się, jakbym wrócił z zaświatów - a ja przecież tylko spałem! 

Kamienie, które wyjęły mi Panie z Tygryska wysłały później do badania. Okazały się one bardzo rzadkie i wstępną diagnozą okazało się zespolenie wrotno-oboczne, ale musieliśmy jeszcze przeprowadzić kilka badań, aby je ostatecznie potwierdzić. Pewnie zapytacie jak się czuję? Poza tym, że przez ponad tydzień chodziłem w kołnierzu i wyglądałem jak chodząca antena, to czułem się super!Nie daję po sobie nic poznać, nie chcę martwić moich właścicieli. Jednakże powiem Wam w sekrecie, że trochę mnie już męczy ciągłe branie tabletek i tak częste wizyty w Tygrysku - nawet pomimo tego, że uwielbiam Panią Izę i Patrycję. Chyba wyrobią mi tam kartę stałego klienta.

Po otrzymaniu wyników badań ich diagnoza się potwierdziła - cierpię na zespolenie wrotno-oboczne. Dostaliśmy instrukcje co powinniśmy zrobić dalej i wszystkie drogi prowadzą do Szpitala Krzemińskiego w Gdańsku. Podobno są tam super specjaliści, dzięki którym wszystkie moje problemy się skończą. Dziś nawet jeden z nich opowiadał nam o tym jak będzie to wszystko wyglądać, ale po tej rozmowie moi właściciele mieli dość smutne miny. Podsłuchałem, że ta operacja może wynieść nawet 6 tysięcy złotych! Musimy działać szybko - póki jestem w dobrej formie, mogę mieć ten zabieg nawet za 2 tygodnie! Nie uwierzycie, ale te wariaty naprawdę chcą mi pomóc, a Ty? Pomożesz?