Lilu i jej bracia

Pojawiły się znienacka. Cztery włochate stworki z zaklejonymi oczami. Pełzały po ziemi, w kurzu, po porzuconych sprzętach i zwiędniętej trawie. Darły się wniebogłosy. Ich dzika mama musiała przynieść je wczesnym rankiem. Kręciła się wokół nich nerwowo, lecz maluszki rozchodziły się jej na wszystkie strony. Osoba, która zauważyła rodzinkę umieściła maluchy w kartonie, by były bezpieczniejsze. Od razu też zaczęła szukać dla nich pomocy, bo na pierwszy rzut oka widziała, że są chore. Ropa na oczach szczelnie skleiła ich powieki, a z nosków sączyła się wydzielina. Niestety, tego samego dnia kocia mama zginęła na pobliskiej drodze pod kołami przejeżdżającego samochodu. 

Gdy pojechaliśmy na miejsce okazało się, że podwórko, na którym wylądowały dzieciaki, sąsiaduje z bardzo ruchliwą drogą przelotową. Kocięta nie potrafią jeszcze jeść z miseczki, mają zaawansowany katar i bez wsparcia człowieka, nie mają szans na przeżycie. Dowiedzieliśmy się również, że tego samego dnia, w tym samym miejscu, pod kołami auta zginęła jeszcze jedna kotka. 

Chcąc nie chcąc, zapakowaliśmy cztery ugilone brudaski do transportera i pojechaliśmy do lecznicy. 

Kocięta mają około miesiąca, mają infekcję górnych dróg oddechowych, dostają antybiotyki, karmione są butelką. Rudy chłopiec ma zdeformowany pyszczek, ma cofniętą żuchwę, co w znacznym stopniu utrudnia mu pobieranie mleka. 

Mimo ogromnej ilości kotów pod opieką nie mogliśmy zostawić tych maleństw na pastwę losu.

One straciły wszystko co miały. Straciły mamę. Są chore, przerażone i niczemu winne.