Makluś- pies który pragnie żyć ♡

Witajcie.

Nigdy nie sądziłam, że znajdę się w sytuacji podobnej do tysięcy z was.

Jestem osobą, która wielokrotnie spotkała się z odmową, być może dlatego   tak ciężko mi prosić o pomoc. Nauczyłam się radzić sobie samej, nawet jeśli brakowało pieniędzy. Tylko gdy w grę wchodzi życie mojego najlepszego przyjaciela a liczy się czas.. jestem bezradna. Trafiło na moment kiedy sama sobie ledwo radzę, a teraz nawet nadzieja zaczęła umierać, gdy co dnia zauważam że jego stan zdrowia się pogarsza..

Dołączyłam do grupy na fb Miłośnicy Westów, ktorzy zmotywowali mnie do działania. Znowu nabrałam sił do walki.♡ Dzięki tym cudownym ludziom zdobyłam się na odwagę by prosić też was o pomoc.

Do rzeczy.

Tak dokładnie sama nie wiem co jest mojemu Maklusiowi. Od momentu wyjazdu do Holandii, gdy zaczął prowadzić bardziej aktywny tryb życia, jego płuca zaczęły się psuć.. Na początku myśleliśmy, że to zwykle zapalenie. Po zjeździe do Polski zaczęły się wycieczki po weterynarzach. Dlaczego wycieczki? Bo oprócz straconych pieniędzy i wpakowanych w niego sterydów, antybiotyków nie dowiedziałam co tak na prawdę jest przyczyną jego astmatycznych napadów. Kilkakrotnie stracił już przytomność z powodu braku tlenu. Nie potrafi już normalnie oddychać.  

Dzięki wspaniałej Karinie, której chce podziękować rownież tutaj, otrzymałam kontakt do najlepszego specjalisty z Warszawy, dr. Niziołka. Zostaje tylko  kwestia finansowa.

Dlatego chciałabym was bardzo prosić o wsparcie.

Każdej osobie która wpłaci chociażby złotówkę, jeśli o to poprosi, będę zobligowana okazać się paragonami oraz wglądem w proces leczenia.

Kwota która chcę uzbierać może nie jest wygórowana, ale mi i tak ciężko o nią prosić, choć sama nie raz też pomagałam.

Wyliczyłam mniej więcej 2000zł na cały trip do stolicy..W to wliczone została również wizyta w salonie pielęgnacji. W prawdziwym SPA. Zapytacie dlaczego ?

Dlatego że on na to zasługuje.. po prostu zasługuje. 

Nie wykorzystam tych pieniędzy na poprawę własnego wizerunku. To gwarantuje. Nie odczuwam takiej potrzeby.

Cała resztę, która mi zostanie, mam nadzieję że zostanie, a jego leczenie nie okaże się jeszcze bardziej kosztowne, podaruję na fundację Westy do Adopcji.

I tak już zbyt długo zwlekałam. Czuję że go zawiodłam.. A nie wyobrażam sobie życia bez Makiego.. To nie jest jego czas na Tęczowy Most...