Walka o zdrowie mojej Smołki

Uwielbiałam pisać i mówić wszystkim o mojej wspaniałej kotce Smołci. Teraz brakuję mi słów, aby opisać co czuję i jak bardzo się boję. 

Smołkę adoptowałam 5 lat temu z Ekostraży. Wolontariusze i lekarze uratowali ją po tym jak została wrzucona do gorącej smoły.  Chyba wtedy pierwszy raz ktoś o nią zawalczył. Z pozytywnym skutkiem.  Mimo, że kotka była wolnożyjąca i dzika to nie mogła zostać wypuszczona, bo przez to co się stało miała nawracające zapalenie płuc. Wypuszczenie jej na wolność było ryzykowne. Wiadomo, że agresywnej kotki nikt nie chciał, dlatego wzięłam ją na dom tymczasowy i tam zakochałyśmy się w sobie bez pamięci. Z dnia na dzień odkrywałam jej ciepłą stronę, aż stała się członkiem rodziny.   

Życie jej nie oszczędzało, oprócz wrzucenia do smoły, ktośstrzelał do niej z wiatrówki o czym świadczy śrut znaleziony w jej drobny ciałku.  Na domiar wszystkiego, Smołka pół roku temu straciła wzrok. 

Niestety około 2 miesiące temu zaczęły się problemy z apetytem. Kotka podchodziła do miski, mlaskała, nie jadła. Okazało się, że w jamie ustnej ma wielką zmianę, którą szybko usuneliśmy i wysłaliśmy na badanie histopatologiczne do Berlina. Narośl okazała się przerośniętym gruczołem ślinianki, także odetchneliśmy z ulgą ..aż do zeszłego weekendu w którym do zmiennego apetytu doszły wymioty i kiepskie wyniki krwi. Smółci jeszcze miesiąc temu ważyła pól kilo więcej. W ekspresowym tempie  zaczeliśmy diagnostykę Smołki. Po dzisiejszym USG specialistycznym  padło podejrzenie chłoniaka. Jestem załamana.

Została pobrana biopsja i czekamy na wyniki. Do tego czasu moje kocie dziecko będzie musiało codziennie hospitaliozwana w celu podawania leków, kroplówek dożylnych  oraz kontroli parametrów krwi.  

Nie chce żeby koszty prowadzonego leczenia przeszkodziły mi w  jej ratowaniu, dlatego bardzo Was proszę o wpłaty na Smołke która tak wiele przeszła i jest taka wdzięczna za wszystko. Jest dla nas wszystkim i nie chcemy jej stracić. Na pewno nie bez walki.  To członek rodziny, który gaśnie mi w oczach.

Z góry dziekuję wszystkim  !

Marta Jastram i Ekostrażowa Smolcia