Choroba zabiera mi Przyjaciela..

Jestem posiadaczką trzech wspaniałych zwierząt. Między innymi niespełna 4-latka (na wynikach widoczny wiek 2 lata, ponieważ ostatni raz byliśmy na wizycie kiedy miał ponad 2 lata, dotychczas okaz zdrowia) . Niestety niedziela 27-03-2022 była zapowiadającą początek walki o jednego z moich przyjaciół...Zaczęło się niewinnie i całkiem normalnie jak na pewne zachowania kotów. Mój Leoś, bo tak ma na imię jeden z moich kochanych futrzaków, zwymiotował w niedzielę rano. Nic szczególnego...Źdźbło trawki kociej znalezione w wymiotach to całkiem normalny objaw, który czasem pojawiał się, gdy ją sobie podgryzał. Niestety na tym się nie skończyło. Kitku nic nie jadł całą niedzielę, co do niego całkiem niepodobne (zawsze był ogromnym żarłokiem, zawsze pierwszy przy miskach), ale nic dziwnego skoro najadł się trawki i oczyszcza przewód pokarmowy. Nic bardziej mylnego...Wymioty nie ustępowały i trwały do środy rana, brak apetytu również. Leoś spał całymi dniami, wręcz chował się w innym pokoju. To skłoniło mnie do wizyty u weta. Z wtorku na środę zrobił się cały żółty. Weterynarz stwierdziła żółtaczkę, zapalenie wątroby, poszerzone drogi żółciowe, wychudzenie (w ciągu tych 3 dni mój niedźwiedź schudł ponad 1 kg!), torbiele na nerkach, okrągły twór za prawą nerką, istny obraz rozpaczy ;( W 3 dni mój cudowny, kochany Misiek stał się schorowanym, wycięczonym kotkiem. Ale to wszystko to tylko objawy czegoś, co wstrząsnęło mną jak nigdy nic wcześniej. Okazało się, że Leosia zaatakowała śmiertelna dla kotów choroba jaką jest zapalenie otrzewnej, spowodowane kocim wirusem. I tu nie było czasu na siedzenie i rozpaczanie, choć serce pękło mi na milion kawałków...Ale dla niego musiałam być silna, musiałam wziąć się w garść i znaleźć lek, który dopiero od niedawna jest skuteczny w leczeniu. Koszty samego leku są dla nas okrutne i dlatego zdecydowałam się na założenie tej zbiórki, bo sami nie damy rady pociągnąć finansowo leczenia do końca. Miśka czeka seria 84 zastrzyków dzień w dzień, regularne wizyty u weterynarza, witaminy. To wszystko nas przerasta, ale chcę o niego walczyć, chcę bo kocham go całym sercem. I choć niektórzy pomyślą "tyle kasy na kota"....ale to mój kot, mój przyjaciel, mój dzieciak... :( I nie wyobrażam sobie poddać się, bo nigdy sama sobie bym nie wybaczyła, że nie zrobiłam wystarczająco, aby móc uratować jego jeszcze młode życie. Pomóżcie mi postawić go na nogi...Będę wdzięczna każdemu z osobna całym sercem, codziennie przytulając go z myślą, że Wy, osoby kompletnie nam obce, ale też ci co nas znają przyczyniły się i oddały kawałek swojego serca dla ratowania tego ważnego dla mnie. Dziękuję...

Pragnę, aby jak kiedyś leżał sobie beztrosko na krzesełku łapiąc promienie słońca...Podarujcie proszę jeden promyk :(

Ewa S.