Nasza bezpieczna przystań

 Prosimy pomóż nam !!! Abyśmy już nigdy nie musieli uciekać, bać się każdego dnia, abyśmy już zawsze byli razem.

 Mam na imię Paulina. Mam 24 lata i nigdy nie zaznałam bezwarunkowej miłości. Nie miałam wzorca jak stać się pełnowartościową kobietą i stworzyć rodzinę, która razem jest w stanie pokonać każdą przeszkodę. Zawsze marzyłam o domu który opiera się na miłości, wsparciu oraz zaufaniu. 

Zanim urodziłam dziecko, towarzyszyła mi Dafi. 

 Niespełna trzy lata temu urodziłam synka Mateusza, dzięki niemu nareszcie stałam się  w pełni szczęśliwa. Z ojcem dziecka rozstałam się kiedy byłam w ciąży.

Mamy tylko siebie. 

Byłam pewna, że w ciągu miesiąca uda mi się nas uratować, wrócić do pracy. Nim podjęłam pracę robiłam kurs, w ten sposób uzyskałam umowę o pracę. Synek poszedł do żłobka jak tylko skończył roczek.

 Niestety z dnia na dzień stawało się to bardziej skomplikowane... W dzień biegałam prosić o pomoc, kiedy syn przebywał w żłobku, do późnych godzin nieustannie myślałam, pisałam, odzyskiwałam dokumentację z poprzednich lat...

  Na pierwszych rozmowach miałam tylko teczkę, później skoroszyt, segregator. W miedzy czasie dziecko, codzienność.  

 Gdybym miała chodź jedną osobę, która nam pomoże, dzięki której nie byłabym w ciągłym strachu o swoją małą rodzinę... Kontaktów z rodziną nie utrzymuję,  babcia, dzięki której miałam prawdziwe dzieciństwo zmarła rok temu. Zostawiła mi po sobie tylko piękne wspomnienia, a teraz dała mi siłę do walki patrząc z góry. 

  Zawsze starałam się być silna, jednak po kolejnej lekcji życia już wiem, iż sama siła i zaparcie to zbyt mało, zresztą sił powoli zaczyna mi już brakować, doba stała się zbyt krótka...

Z racji, iż musieliśmy uciekać przed wadami lokalu brakiem wentylacji, grzybem i innymi usterkami które były zagrożeniem. Znaleźliśmy tymczasowe schronienie w Centrum Interwencji Kryzysowej.

 Dafi została oddana również na tymczasowo do innej rodziny, która pomagała mi w jej poszukiwaniach kiedy została porwana w wakacje.  Ma wspaniałą opiekę, bardzo przeżywamy utratę nie dość, że dachu nad głową to jeszcze psa, który nie jest tylko psem a częścią naszej małej rodziny. Mateusz jest bardzo do niej przywiązany od kiedy się urodził zawsze była przy nim. 

Byłam coraz bardziej przerażona dziecko na wizycie lekarskiej zdiagnozowano jako wyziębione.

 Mateusz kaszlał, miał ciągły katar jednak nie działały żadne leki, inhalacje. Nie mogłam go wyleczyć. Męczył się. Chociaż badania, USG,RTG testy alergologiczne nie wykazywały aby był przeziębiony, nie był zdrowy i w pełni sił.

 Sprawą zainteresowała się lokalna gazeta; https://www.dziennikwschodni.pl/na-sygnale/koszmar-samotnego-macierzynstwa-na-krochmalnej,n,1000334153.html 

 Nadszedł dzień w którym pojawił się cień szansy. Postanowiłam zawalczyć. Było to wyzwaniem, pokora, szczerość popłaciła.  Dzień po moich urodzinach dowiedziałam się, o przychylnej decyzji komisji. 

Splot wydarzeń, sprawił, że nie udźwignę w pojedynkę wyzwania, któremu muszę podołać. Dojrzałam do decyzji aby o pomoc zwrócić się właśnie do Ciebie. 

 Najszybszym ratunkiem jest lokal do remontu od Miasta, jednak połowę środków muszę zebrać wcześniej niż podpiszę umowę, zostanie mi wskazany w pierwszym kwartale nowego roku. Ponieważ jak nie zdarzę wyremontować mieszkania w określonym czasie 3 miesięcy, niestety stracę prawo do lokalu.  Zebranie takiej sumy i remont w 3 miesiące jest kolejnym wyzwaniem. Bez Twojej pomocy się to nie uda.

 Środki, o które proszę pokryją remont, który wymaga Miasto bez wyposażenia.

Będzie to gruntowny remont, od podstaw. Pozostało nam czekać na wskazanie lokalu.

DZIEKUJEMY ! ♡ 

ZAKRES PRAC : 

Faktury / Paragony

Pod tym wszystkim kryją się marzenia, ogrom cierpienia. Przede wszystkim ogrom trudu, walki.  Pokonałam wiele razy brak dachu nad głową, teraz mam w swoich rękach dwie istotki, które dają mi siły do walki nad naszym losem. Musiałam szybko dojrzeć. Za szybko. Cała sytuacja pokazała mi że jestem bardzo silną kobietą, silniejszą niż myślałam.

 Postanowiłam ujawnić swoją historię, mam do siebie ogromny szacunek za to kim się stałam, życie dało mi za dużo lekcji, za dużo cierpienia, marzeń że da się jeszcze wszystko ułożyć. Przełamanie ogromnej bariery wstydu, było czymś niewyobrażalnym... 

Każdy grosz, każde udostępnienie, dobre słowo, jest na ten moment cenniejsze niż złoto. 

Przyjmę, każdą pomoc nie tylko materialną: materiały budowlane, używane wyposażenie domu również. 

Będziemy wdzięczni z całego serca - to zbyt mało powiedziane. 

Dziękujemy ♡