Na złość rakowi złośliwemu

Zamknięta zbiórka - Niech każdy dar serca wróci do Ciebie 100-krotnie zwielokrotniony!

27 listopada, w piątek, o godzinie 18:00 odbędzie się msza święta za duszę Ludmiły. Mszę odprawi ks. Szymon Nowicki w kościele parafii św. Rocha w Jazgorzewie za Piasecznem, ul. Główna 2. Nie wszyscy musimy mieć z tym adresem po drodze, ale nasze modlitwy, wspomienia w tym dniu na pewno trafią pod właściwy adres.

wcześniej:

W dniu jutrzejszym, tj. w środę o godzinie 14:00 na Cmentarzu Wilanowskim w Warszawie odbędzie się uroczystość pogrzebowa naszej Podopiecznej. Dusza Ludeńki bardzo chciała do Pana Boga, a jutrzejsze obrzędy będą piękną stacją tego zjednoczenia.  Zamykam zbiórkę, dziękuję jeszcze raz, że byliście, że jesteście. Ostatni zakup za zebrane pieniądze to piękne kwiaty na uroczystość. Są to 3 wiązanki - jedna od nas, jedna od męża, jedna od rodziny z Ukrainy, która nie może uczestniczyć oraz tzw. pająk zdobiący trumnę. Zbiórkę uznajemy za zamkniętą. Po Ludeńce mamy piękny testament - abyśmy żyli uważnie, nigdy nie zazdrościli, wybaczali, bo zwykle ci, którzy nas ranią też od tego cierpią tylko o tym nie wiedzą, byśmy kochali siebie, innych i całe piękno, które nas otacza. Taka ta nasza Luda była, każdy kto ją spotkał został w jakiś sposób obdarowany, nikt nie odszedł z pustymi rękami, ani z pustym sercem.

wcześniej:

Wczoraj rano, 3 października Ludeńka odeszła do Boga. Wszyscy uczestnicy zbiórki oraz bliscy i dalsi Pani Ludy – wszyscy mamy nowego anioła w niebie. Mój ostatni apel. Drodzy, jeśli możemy, pomóżmy mężowi Ludy w organizacji pogrzebu. Od około połowy czerwca jesteście z moją zbiórką, jestem wzruszona, pomogliście już tak wiele, Pani Luda płakała ze wzruszenia, że otacza ją Wasze dobro, Wasza pomoc. Wasze wpłaty wykorzystywane były na bieżące wydatki – głównie jedzenie, leki i pomoce medyczne, dzięki Wam cała bieda i cierpienie od choroby było odciążone w tym najtrudniejszym czasie od biedy, która polega na ściskaniu złotówki w kieszeni. Jak wspominałam na początku, Ludeńka z mężem wynajmują (wynajmowali) mieszkanie w Warszawie i utrzymują (utrzymywali) się tylko i wyłącznie z emerytury męża. Luda nie miała prawa do żadnego zasiłku z pomocy społecznej w Polsce. Luda miała polskie obywatelstwo, ale ukrywała je i nigdy nie wyrobiła sobie dowodu osobistego, ponieważ państwo ukraińskie stosuje sankcje wobec swoich obywateli, którzy mają podwójne obywatelstwo, a ona zawsze chciała wrócić do domu na Ukrainę. Dopiero teraz mogę o tym napisać.Pomóżmy proszę, jeśli możemy ten ostatni raz.

Wcześniej:

To już trzeci miesiąc zbiórki, większość zebranej kwoty została wykorzystana na artykuły pierwszej potrzeby, jedzenie, leki. Dzięki Wam kupione zostały również drobne, ale bardzo pomocne przedmioty - chodzik-balkonik, taboret pod prysznic, igły do portu naczyniowego.

Nie wykonaliśmy jeszcze tomografii komputerowej, czekamy na zlecenie badania przez lekarz prowadzącą w ramach NFZ, a my dokupiliśbyśmy wariant rozszerzony, gdyż lekarka zleca niestety wąsko. Nie byliśmy jeszcze na konsultacji u drugiego onkologa, trwa research gdzie się udać.

Każde tysiąc złotych pozwala przeżyć skromnie, ale godnie najbliższy miesiąc. Moim marzeniem jest zebranie kwoty, która dałaby bezpieczeństwo bytowe na najbliższe kilka miesięcy.

Jesteśmy niezmiernie wdzięczni za każdą wpłatę, za słowa wsparcia, za życzenia zdrowia, które od Was docierają, to niezwykłe poczucie, że człowiek nie jest sam, że spotyka nas dobroć, współczucie, bezinteresowna miłość. Są z nami darczyńcy, którzy pomogli nie raz, ale pomagają regularnie, nawet każdego miesiąca dzielą się swoimi pieniędzmi. Dziękuję, to dzięki Wam wszystkim ta zbiórka istnieje. 

Ludmiła nie ma w Polsce prawa do emerytury ani pomocy społecznej, a emerytura męża musi m.in. pokryć koszty wynajmu mieszkania w Warszawie. Jej ukraińska emerytura to równowartość naszych niepełnych 300 zł. Choroba zatrzymała Ludmiłę razem z mężem w Warszawie, nie mogą wyjechać na Ukrainę. Mąż - Polak ma od dawna problemy onkologiczne, tutaj ma swojego lekarza, szpital, nie chciał wyjeżdżać z Polski z powodów zdrowotnych. 

Dlatego Luda zawsze w przerwach w opiece nad mężem wykonywała drobne prace domowe u prywatnych osób i to dawało jej i mężowi możliwość życia w Warszawie. Przy tym ciągle odliczała miesiące, kiedy będzie mogła wyjechać na Ukrainę. Teraz wrócić do domu nie może. 

Niecały rok temu, we wrześniu okazało się, iż doszło u niej do wznowienia nowotworu, który był operowany kilka lat temu. Jesienią zaczęło się podawanie pierwszej chemii, wtedy jeszcze Ludmiła uparcie wykonywała drobne „kobiece” prace, jeździła codziennie komunikacją miejską z workiem w pogotowiu, jeśli zdarzą się wymioty, robiła przystanki z powodu mdłości.

Niestety ten pierwszy rodzaj chemii nie dał dobrych rezultatów, rak zmutował, rozsiał się po otrzewnej, lekarka zastosowała bardziej agresywne leczenie, które osłabiło bardzo Ludmiłę.

Ludmiła jest podopieczną w fundacji Avalon. Sześć lat temu w okolicznościach czterech kolejnych operacji (1 onkologiczna i 3 ortopedyczne) prosiła ona o wsparcie przez tę fundację. Obecnie nie ma siły, aby aktualizować swoją historię na stronie fundacji. Umieszczę informację jeśli jakoś uda nam się tym zająć. Jeśli chcesz wyszukać Ludmiłę Kiełbiewską na stronie tej fundacji, wybierz w górnym menu "podopieczni", a następnie "nasi podopieczni".