Nie dożyję pierwszych urodzin...

Nepal trafił do nas razem z 9 innych kociąt, które zabrałyśmy w czerwcu ubiegłego roku z pijackiej meliny. Znamy i kochamy go od 4. tygodnia życia. Ważył niecałe 350g, gdy pierwszy raz trzymałyśmy go na rękach. Cały mieścił się na jednej dłoni...

Tydzień za tygodniem miałyśmy szczęście oglądać jak rośnie, zmienia się, dojrzewa i nawiązuje przyjaźnie - zarówno z innymi maluchami jak i kotami kilka razy większymi od siebie! Nie był to idealny czas, a okres dorastania postawił na jego drodze kilka problemów zdrowotnych związanych z wczesnym odstawieniem od mamusi i niedoborami w wieku niemowlęcym; jednak wszystko udało nam się pokonać dzięki fachowej opiece zespołu Weterynaryjnego Centrum "Garfild" oraz zaangażowaniu cioć i wujków z DT.

Jego siostry, Negra i Dzidzia, szybko znalazły domy stałe. Nepal nie miał tego szczęścia... Przez pół roku, które spędził pod naszą opieką, nie zwrócił niczyjej uwagi. Po kolei wszyscy jego przyjaciele odchodzili, by pisać nowe rozdziały życia bez niego. Długo czekał na swój happy end, no bo jakie szanse na adopcje ma zwykły czarnuszek...?

Miłość od pierwszego wejrzenia jednak istnieje, bo gdy tylko Aneta i Maciej zobaczyli tego kociaka z trochę za dużymi względem główki uszkami i okrąglutkim brzuszkiem, nie wyobrażali sobie że cokolwiek będzie mogło stanąć im na drodze do bycia razem.

W nowym domu Nepal otrzymał bezwarunkową miłość, na którą każdy kociak zasługuje - szczególnie taki, dla którego życiowym celem jest być buziakowanym i drapanym za uszkiem w każdej sekundzie życia. Zyskał nie tylko opiekunów, którzy zobowiązali się dbać o niego do końca świata, ale też kocią siostrę, z którą dni upływały mu na beztroskiej zabawie.

Tragedia, której nic nie zapowiadało, boli podwójnie, bo łatwiej spaść ze złego w gorsze, niż z pełni szczęścia w beznadzieję...

Wszystko zaczęło się w okresie Wielkanocy. Nepi stracił swój niepoprawny optymizm i niewyczerpaną chęć do zabawy. Słabł, zagorączkował, nie miał apetytu. Zaniepokojeni rodzice oczywiście popędzili do gabinetu weterynaryjnego, a kolejne wyniki badań wskazywały diagnozę, której obawia się każdy koci rodzic.

Ogromny brzuszek wypełniony gęstym, żółtym płynem... brak łaknienia, apatia, nawracająca gorączka, brak sił do walki...

Z godziny na godzinę, Nepal jest coraz słabszy. Zakaźne zapalenie otrzewnej zabiera nam go w błyskawicznym tempie. Nepal walczy z mokrym FIPem.

Zarówno my, zespół Tymczasem Pomoc i Adopcje, jak i rodzina Nepala: Aneta, Maciej i Luna BŁAGAMY Z CAŁEGO SERCA każdego, kogo choć odrobinę porusza ta niewinna mordka...

POMÓŻCIE NAM RATOWAĆ NEPALA! KAŻDA ZŁOTÓWKA REALNIE KUPUJE MU KILKA SEKUND ŻYCIA!

Nie było momentu zawahania przy podejmowaniu decyzji o rozpoczęciu leczenia. Każda godzina może być tą ostatnią. Wszyscy czujemy oddech śmierci na karku i to tylko motywuje nas, by dać z siebie jeszcze więcej...

Nepal zawsze starał się być promyczkiem słońca dla każdego kogo poznał, teraz nad nim wiszą gęste czarne chmury i sam nie da rady ich rozgonić...

Nie dopuszczamy do siebie myśli o jego stracie. Ma najlepszą opiekę weterynaryjną i sztab ludzi którzy od dnia otrzymania diagnozy proszą wszystkie bóstwa świata o litość dla naszego słoneczka.

27. maja wypadają pierwsze urodzinki Nepala.

MUSIMY JE RAZEM ŚWIĘTOWAĆ.

MUSI BYĆ TEGO DNIA WŚRÓD NAS.

Prosimy, dorzuć choć złotowkę, niech będzie to wirtualna kartka urodzinowa dla niego.

www.curefip.com