Zbiórka na zakup schodołazu

Nazywam się Anna Leśniewska . Urodziłam się 15 marca 1988 r.  jako zupełnie zdrowe dziecko. Niestety, tym zdrowym, beztroskim dzieciństwem nie nacieszyłam się długo... Był wrzesień 1995 r. kiedy moje ciało zaczęła trawić gorączka sięgająca 40 stopni.  Zadnych innych objawów , które dawałyby chociaż cień szansy, że to " nic poważnego". I tak oto jako wówczas 7,5 letnia dziewczynka zamiast  do szkolnej ławki trafiłam do szpitalnego łóżka.. Dziesiątki badań, morze wylanych łez, bezsilność- 2 miesiące diagnostyki w 4 różnych szpitalach, aby w końcu usłyszeć , że zaatakowała mnie podstępna, nieuleczalna choroba - MŁODZIEŃCZE IDIOPATYCZNE ZAPALENIE STAWÓW... Jeszcze wtedy nie byliśmy świadomi, że to co przeszliśmy do tej pory to zaledwie "wierzchołek góry lodowej" tego co będę musiała w życiu znieść... Tego, że będę tą "jedną na milion" której MIZS w bezwzględny, okrutny sposób zabierze wszystko....  No prawie wszystko... Przede wszystkim szansę na normalne życie...

Choroba od początku miała bardzo  ciężki i agresywny przebieg,z roku na rok atakowała coraz więcej stawów , aż w końcu w roku 2006 doprowadziła mnie do całkowitej niepełnosprawności.  Wieloletnie leczenie sterydami przyczyniło się do wystąpienia długiej listy powikłań takich jak :zahamowanie wzrostu,  zapalenie mięśnia sercowego, zaawansowanej osteoporozy, która ostatecznie dopełniła procesu zniszczenia wszystkich stawów. Moje oczy również nie zostały oszczędzone, wystąpiła tzw. zaćma posterydowa,na obydwu oczach, wskutek czego w r. 2010 musiałam przejść operację usunięcia zaćmy i wszczepienia sztucznych soczewek. Aby  zminimalizować ból stawów i tym samym jakoś funkcjonować muszę codziennie przyjmować leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, oraz suplementy i witaminy , mające na celu wzmocnienie mojego wyniszczonego organizmu. Do tego dochodzą liczne wizyty u specjalistów. Wszystko to generuje wysokie koszty mojego utrzymania.

Najgorszym problemem jest jednak fakt, że od 11 lat nie jestem w stanie chodzić. Tak naprawdę potrzebuję pomocy przy każdej czynności dnia codziennego np. ubieranie, korzystanie z toalety, spożywanie posiłków. Dodatkowym utrudnieniem jest to, że mieszkam w małej wsi, w wynajętym mieszkaniu, które mieści się na drugim piętrze bez windy.  Rodzice robią wszystko co w ich mocy aby zaspokoić moje potrzeby i dać mi namiastkę "normalnego życia" . Niestety z każdym rokiem są coraz starsi, w ostatnim czasie sami podupadli na zdrowiu i coraz większą trudność sprawia im znoszenie mnie z drugiego piętra. Idealnym rozwiązaniem tego problemu, a tym samym ułatwienia życia mojego jak też rodziców, byłby zakup urządzenia specjalistycznego o nazwie SCHODOŁAZ.  Jednak taki sprzęt jest bardzo kosztowny i po prostu nas na niego nie stać. Tym bardziej, że każdego miesiąca domowy budżet obciążają wydatki na leki i wizyty lekarskie u specjalistów.

Dlatego po 22 latach choroby, nie pozostaje mi nic innego jak prosić szczere osoby o wsparcie , abym mogła dzięki waszej pomocy drodzy darczyńcy, uzyskać środki na cel jakim jest zakup schodołazu oraz pokrycie kosztów związanych z leczeniem. Dzięki temu mój własny dom nie będzie dla mnie więzieniem co korzystnie odbije się również na moim samopoczuciu.

Za każdą pomoc serdecznie dziękuję .

P.S. Od niedawna jestem również podopieczną fundacji " Serca dla maluszka", jeśli ktoś z nieznajomych  chciałby mieć pewność co do mojej wiarygodności, wystarczy na stronie tejże fundacji wpisać moje imię i nazwisko, które przekieruje na mój profil. 

UWAGA!!! 

WSZYSTKIE ŚRODKI POZYSKANE Z TEJ ZBIÓRKI ZOSTANĄ WYPŁACONE NA MOJE SUBKONTO W FUNDACJI "SERCA DLA MALUSZKA". CO ZA TYM IDZIE CAŁA PROCEDURA DOTYCZĄCA ZAKUPU SCHODOŁAZU ODBĘDZIE SIĘ ZA POŚREDNICTWEM FUNDACJI.