Pierwszy samodzielny krok Polci

Mam na imię Paulinka.

Mam 7 lat i proszę Was o wsparcie.

Urodziłam się w 28 tc jako skrajny wcześniak.

Kiedy przyszłam na świat tak wcześnie, rodzicom zawalił się świat, strach o moją przyszłość i o to jak będzie ona wyglądała mieszał się ze łzami żalu i potęgą miłości, jaka stoi za rodzicem walczącym o zdrowie swojego dziecka...

Po 60 dniach spędzonych w szpitalu, z dobrymi rokowaniami wyszłam do domu. Jednak po prawie roku „nadrabiania” zaległości w rozwoju względem rówieśników i paru wizytach lekarskich okazało się, że jednak ich nie nadrobię... Padła diagnoza :

MÓZGOWE PORAŻENIE DZIECIĘCE 4-kończynowe z przewagą lewej strony.

Po tym wyroku i całej związanej z tym pozornej słabości, rodzice znaleźli siłę i zaczęli oswajać nową rzeczywistość.

I tak zaczęła się nasza walka o moją samodzielność, pierwsze słowo, pierwszy krok i lepszą przyszłość.

Od czasu diagnozy rodzice starają się bym mogła mówić, chodzić i by każdego dnia mój rozwój szedł do przodu.

To oni od 6 lat pomagają mi w codziennych czynnościach, noszą na rękach, uczą nowych rzeczy, są terapeutami i lekarzami jednego przypadku. Oczywiście nie przestając być przy tym rodzicami. To oni wożą mnie na terapie wspomagające i usprawniające, na rehabilitację, podczas gdy ich znajomi wożą swoje dzieci na tańce czy piłkę. To oni unikają rozmów, kiedy opowiada się o osiągnięciach moich rówieśników...

Ale też, to dzięki ich pracy zaczęłam mówić pierwsze sylaby, słowa, po to by teraz móc się już porozumieć z otoczeniem. To wszystko wymaga jednak dużej korekty i specjalistycznego wsparcia. Jestem jednak na dobrej drodze.

Potrzebuję nadal stałej i intensywnej rehabilitacji, częstych wyjazdów na turnusy rehabilitacyjne, dodatkowego zaopatrzenia ortopedycznego i usprawniającego, sprzętów do rehabilitacji ( platforma wibracyjna -koszt poniżej; pionizator statyczny z odwiedzeniem ) oraz specjalistycznych pomocy dydaktycznych.

Niezbędna jest też praca z logopedą, neurologopedą, optometrystą i terapeutą SI. Zaczęły się też problemy z podwichniętym biodrem, przykurczami i koślawością stóp. Zapewne w niedalekiej przyszłości skończą się na sali operacyjnej...

O czym marzę?

Marzę o tym by rano wstać i samodzielnie pójść do rodziców, by powiedzieć im: dziękuję ✊. 

O tym, by w niedługiej przyszłości zostać zaakceptowaną w szkole przez rówieśników, by mieć koleżanki i kolegów🙏✊. 

Takie są moje marzenia🥰✊.

Dlatego proszę, pomóżcie moim rodzicom by mogli dalej mnie rehabilitować i usprawniać, wspierając mój rozwój i dając nowe możliwości.

Ze swojej strony, wiem że będę ciężko pracować bo walczę o swoją przyszłość i nigdy się nie poddam.🙏✊.

Poniżej koszty moich ostatnich  turnusów:

Oraz koszt tych zaplanowanych:

Ostatnio zakupiony sprzęt do rehabilitacji domowej:

- pionizator Coco (2021 r.)

- platforma wibracyjna Hypervibe (2021 r.)

Z całego serca 💜 bardzo Wam DZIĘKUJĘ 🥰.