Na pomoc Forestowi

To nie jest zwykła historia. To horror, który wydarzył się naprawdę. Forest żył w ciemności. W bólu. W samotności. I przeżywał to wszystko w milczeniu, bo nikt nie słuchał jego niemego krzyku. Po wypadku ktoś „zajął się nim”. Amputował tylne łapy. Podobno były zmiażdżone, podobno nie dało się ich uratować. Ale nie zadbał o to, by rany się zagoiły. Przez rok, może dwa, jego kikuty KRWAWIŁY przy każdym ruchu. Skóra nie zrosła się do dziś. Mięso rozrywa się za każdym razem, gdy próbuje się poruszyć. Cały czas jest stan zapalny. Wyobraźcie to sobie. KAŻDY DZIEŃ TO CZYSTE CIERPIENIE. Ciemna komórka. Żadnych spacerów, żadnej nadziei. Tylko cztery ściany, brud i samotność. Dwa razy w tygodniu pojawiał się ktoś, kto dosypywał karmy i nalewał wody. Sprzątał na tyle, na ile się dało, bo Forest nie kontroluje swoich potrzeb fizjologicznych - nie trzyma moczu i kału. Możecie wyobrazić sobie, w jakich warunkach żył? Jak musiał się czuć, kiedy leżał w brudzie, czekając na śmierć? TO WŁAŚNIE WTEDY DOSTALIŚMY BŁAGALNĄ PROŚBĘ O RATUNEK. Wolontariusz, który tam przychodził, widział ten koszmar na własne oczy. Przez miesiące obserwował, jak Forest umiera w męczarniach, jak jego rany nigdy się nie goją. Nie miał już siły, ale wciąż walczył o każdy dzień. BŁAGAŁ NAS O POMOC. Powiedział, że Forest dłużej tak nie przeżyje. Jeśli nie zabierzemy go TERAZ, to będzie za późno. A TO DOPIERO POCZĄTEK. Zabraliśmy Foresta do weterynarza. Jego ciało to mapa cierpienia. Złamany ogon – kości już nie ma, została tylko otwarta rana, która się nie goi. Każdy ruch to agonia. Skóra wokół odbytu odparzona do żywego mięsa. Podejrzenie nowotworu płuc. Badania wykazały ciężkie zapalenie trzustki, wyniki poza normą. A mimo tego wszystkiego – on wciąż jest uśmiechnięty. NIE MOŻEMY CZEKAĆ. NIE POZWOLIMY, BY CIERPIAŁ DŁUŻEJ. Klinika „Help” i dr Koliński bez wahania podjęli decyzję o natychmiastowej operacji. Nie mogli patrzeć na to cierpienie i wiedzieli, że każda chwila zwłoki to kolejne godziny bólu. W poniedziałek Forest trafi na stół. Trzeba amputować ogon, który jest jedną wielką raną. Jeśli stan zdrowia mu pozwoli, lekarze poprawią także spartaczoną amputację łap. Wtedy w końcu przestanie czuć ten nieznośny, ciągły ból. ALE TO NIE KONIEC. NIE ZOSTAWIMY TEJ SPRAWY BEZ KONSEKWENCJI. Szok, w jakim znaleźliśmy Foresta, to dowód na brutalne znęcanie się nad zwierzęciem. Nie pozwolimy, by winni tej niewyobrażalnej krzywdy pozostali bezkarni. Szukamy adwokata, który pomoże nam doprowadzić tych zwyrodnialców przed sąd i pociągnąć ich do odpowiedzialności. Nie możemy na razie ujawniać więcej szczegółów – dobro śledztwa i kolejnych zwierząt jest dla nas priorytetem. Ale obiecujemy: będziemy informować Was na bieżąco o losie Foresta. To nie koniec walki. Tam, skąd uratowaliśmy Foresta, są jeszcze inne psy i koty – kilka, może kilkanaście. One wciąż tam są. Wciąż cierpią. Nie zostawimy ich. Ale nie damy rady sami. Leczenie Foresta i dalsza walka o te zwierzęta to ogromne koszty. Każda złotówka to szansa na życie bez bólu. Pomóżcie nam mu je podarować. Forest nie może mówić, ale my możemy. I nie zamkniemy ust. Pomożecie mu? Każda złotówka to dla Niego szansa. On już wystarczająco wycierpiał.