Pompa insulinowa dla Tysi

           Mam na imię Magdalena i chciałabym Wam przedstawić najważniejszą i najbliższą osobę w moim życiu, Martynę. Tysia, bo tak mówią do niej najbliżsi, od 3 roku życia choruje na cukrzycę insulinozależną. Znamy się praktycznie od urodzenia i od 27 lat obserwuje i podziwiam ją, jak codziennie walczy z cukrzycą i ze wszystkimi jej powikłaniami. Nie znam drugiej tak dzielnej, odważnej, NIGDY nie skarżącej się i nie narzekającej na swój los osoby! Przy tym wszystkim z czym musi mierzyć się każdego dnia pozostaje ciepłą, zabawną, uczciwą i pełną życia młodą kobietą. Chęć do życia ma tak wielką, że zaskakuje mnie nią każdego dnia. Kocha życie i chce żyć! Jest również bardzo ambitna i marzy o tym, żeby móc pracować i pomagać innym jako Certyfikowany Edukator Diabetologiczny. Zasługuje na wszystko, co najlepsze i gdybym mogła to oddałabym jej cały Świat. Niestety tym razem moje wsparcie i bliskość nie wystarczą, dlatego proszę Was o pomoc. Ale już tłumaczę z czym obecnie mamy problem.
           Od wielu lat cukrzyca, którą bardzo trudno ustabilizować, powoduje liczne powikłania, takie jak: neuropatia, retinopatia, wylew krwi do ciała szklistego obu oczu, stopa cukrzycowa i wiele innych. Przez pewien czas Tysia poruszała się na wózku inwalidzkim, miała  trzy operacje oczu, a dwa lata temu musiała rozpocząć dializy, gdyż nerki przestały działać. W każdej tej trudnej chwili byłam z nią, niezależnie od tego ile kilometrów i przeciwności musiałam pokonać. Rok czekałyśmy, i w końcu 16 czerwca 2016 roku odbył się jednoczesny przeszczep nerki i trzustki. Niestety z powodu wykrzepienia trzustka została usunięta, a więc konieczne jest dalsze podawanie insuliny i ciągła kontrola poziomu cukru we krwi. Nerka cudownie się przyjęła i po kilku miesiącach Tysia zaczęła wracać do normalnego życia. Jednak leczenie immunosupresyjne po przeszczepie powoduje bardzo duże wahania poziomu cukru, które są dla jej zdrowia i życia niebezpieczne. Osobiście przeżyłam i wzywałam pogotowie, gdy Tysia miała nocne niedocukrzenie i straciła przytomność. Nigdy więcej nie chciałabym doświadczać tego ponownie!  Nawet częste pobyty w szpitalu nie pozwalają w sposób zadowalający uporać się z tym problemem. Rozwiązaniem w tej sytuacji jest zakup nowoczesnej, osobistej pompy insulinowej MiniMed640G wraz z sensorami Enlite, dzięki którym pompa stale monitoruje poziom cukru i jest w stanie zareagować i zatrzymać podaż insuliny w odpowiednim momencie, zapobiegając wystąpieniu niedocukrzeń – a w konsekwencji – utracie przytomności. Niestety koszt takiej pompy to prawie 22 000 złotych.
          Martyna utrzymuje się sama z renty socjalnej i nie jest w stanie na razie podjąć żadnej pracy ze względu na stan zdrowia. Miesięcznie wydaje większość swoich dochodów na leczenie i rehabilitację. Od pół roku  zwraca się do różnych instytucji (PEFRON, NFZ), fundacji (Fundacja Polsat,Fundacja TVN, Kulczyk Foundation, Lotto Totalizator  Sportowy) i stowarzyszeń diabetologicznych z prośbą o dofinansowanie zakupu tego sprzętu i sensorów. Jednak od żadnej  nie otrzymała wsparcia finansowego, ponieważ większość z nich pomaga dzieciom i młodzieży do 18. roku życia. Tym samym osoba w jej wieku, chora na cukrzycę, wymagająca nowoczesnej terapii i wielospecjalistycznego sprzętu pozostawiona jest sama sobie.
            Dlatego gorąco Was proszę o wsparcie finansowe i pomoc w szybkim uzbieraniu potrzebnej kwoty! Bardzo chciałabym, żeby Tysia mogła godnie żyć i spełniać swoje marzenia.

W przypadku uzyskania większej kwoty niż wymagana, różnica zostanie przeznaczona na zakup sensorów, które muszą być wymieniane co 6 dni.

Wszystkim, którzy będą chcieli pomóc SERDECZNIE DZIĘKUJĘ!

Pozdrawiam ciepło,

Magdalena