Przywróćmy Majlo sprawność

Majlo vel Zgredek trafił do nas 15 marca tego roku po ciężkim i samotnym 1.5 roku spędzonym w elbląskim schronisku, dokąd trafił po śmierci swojego pierwszego właściciela, któremu towarzyszył przez piękne 7 lat.  Od pierwszego dnia skradł nasze serca, kanapę oraz większość znajomych swoim mądrym spojrzeniem i ogromem miłości tkwiącej w tym z pozoru małym, włochatym ciałku. 

Natychmiast pokochaliśmy jego łaciaty ogonek, który zamienia się w turbo-wiatrak, gdy tylko nas widzi. Jego foszki za budzenie o pół minuty za wcześnie na poranny spacer. Jego mądrą główkę, którą przechyla zawsze na lewo, gdy mówimy mu coś ważnego (np. że zaraz dostanie smaczka za bycie najgrzeczniejszym pieskiem na tym łez padole). Jego burczenie, gdy drapiemy w idealnym miejscu nad pupką. Za wypełnienie naszego mieszkania i serc ciepłem, o którym nawet nie śmieliśmy marzyć.

Ale...

Majlo nie było długo cieszyć się wolnością, sielskim życiem i hasaniem po plaży ku zachodowi słońca. 

W niedzielę, 14 kwietnia tylne łapki Majlo zapomniały jak chodzić.

Pierwszy weterynarz winił złe zeskakiwanie z kanapy, którą kocha miłością absolutną i potraktował Majlo zastrzykiem Melowem i dawką witamin. Majlo na chwilę powrócił do fikania i skakania i radosnego machania ogonkiem, choć jedna nóżka wciąż budziła nasz niepokój.

Do kolejnego weterynarza trafił dzień później, tj. wtorek, 16 kwietnia w opłakanym stanie. Majlo stracił całkowicie czucie w obu tylnych łapkach, poruszanie się samodzielne jest niemożliwe. Nawet jakiekolwiek siedzenie sprawia mu ogromny dyskomfort i ból. Weterynarz stwierdził wypadnięcie dysku i zakwalifikował naszego zgredka do natychmiastowej operacji, której... nam odradził ze względu na duże ryzyko i fakt, że nie każdy lekarz ma na tyle kwalifikacji, by się jej podjąć. Zamiast tego zaproponował leczenie zapobiegawcze sterydami i silnymi lekami znieczulającymi i wspomagającymi układ nerwowy.

Do domu wróciliśmy z psem, który dosłownie wylewał nam się z rąk. Jakikolwiek ruch sprawiał mu niewyobrażalny ból, a leki go tylko otępiły na tyle, by leżeć w miarę spokojnie. Pies nie reagował na żadne komendy, przestał całkowicie się wypróżniać. Wodę jest w stanie tylko zlizać z czyichś palców, nie jest w stanie sam się po nią pochylić do miski. Całą noc spędził na skomleniu z bólu mimo potężnej dawki leków.

Po telefonach do wielu klinik, lekarzy, psich ortopedów straciliśmy na chwilę nadzieję. Usłyszeliśmy, że mamy dawać mu  garść leków, które nie poprawią stanu jego zdrowia, tylko omamią go i otępią.

I nagle pojawili się ONI. Weterynarze ze Szpitala Krzemińskiego przy Łąkowej 35. Od razu zgodzili się przyjąć Majlo. Po dokładnym badaniu zauważyli, że nie doszło jeszcze do martwicy łapek, bowiem te reagują jeszcze delikatnie na uderzanie młoteczkiem. Dali nam nadzieję na to, że operacja podjęta do 48h od sparaliżowania łapek rokuje dobrze na zdrowie i życie Majlo.

Majlo przeszedł właśnie badania rezonansem, które potwierdziły wcześniejszą diagnozę - wypadniecie krążka dysku. Lekarze zadecydowali o natychmiastowej operacji jako że Majlo, nasz wielki niecierpliwy włochacz, rusza się bardzo, tym samym pogarszając swój stan. Liczy się każda godzina.

W tym momencie Majlo leży już na stole operacyjnym. Jeśli operacja przebiegnie pomyślnie, czeka go jeszcze długa rehabilitacja. Niestety, wiąże się to wszystko z potężnymi kosztami. Sama operacja to koszt blisko 3,5-4 tys zł, rehabilitacja to 90-150zł za spotkanie. Przez kolejne tygodnie Majlo będzie musiał przebywać zamknięty w klatce, albowiem jakikolwiek ruch opóźni jego proces regeneracji.

Są to kwoty astronomiczne, jednak życie Majlo i radość jaką daje wszystkim spotkanym, nie da się wycenić. Prosimy Was zatem o pomoc. Każda złotówka to szansa na to, że Majlo stanie na nogi i to wszystkie cztery!

Jako że Majlo jest z nami dzięki elbląskiemu schronisku, wpłaty przyjmujemy na ich oficjalne konto z dopiskiem: MAJLO.