RATOWNIK MEDYCZNY walczy z SM

Mam na imię Łukasz, mam 26 lat, jestem Ratownikiem Medycznym pracującym w Zespołach Ratownictwa Medycznego w Pleszewie. Jestem również  Ratownikiem Wodnym. Chciałbym opowiedzieć ci moją historie.

Wszystko zaczęło się 20 czerwca. Usłyszałem dzwoniący telefon, więc nie zastanawiając się długo poszedłem go odebrać.  Coś  było nie tak, noga odmówiła mi posłuszeństwa, doszedłem po ścianie jak pijany, odebrałem go a on nagle wyleciał z ręki i nie mogłem go podnieść. Prawostronne osłabienie mięśniowe, drętwienie kończyn, zaburzenia czucia. Mam udar? w wieku 26 lat? Pomyślałem że to niemożliwe. Udałem się więc do SORu. Tomografia głowy, nie ma nic, niedowłady są, osłabienie jest. Pilnie neurologia. Nigdy nie sądziłem że  będę potrzebował pomocy ze strony moich kolegów i koleżanek z pracy. Zawsze to ja siebie widziałem w roli osoby niosącej pomoc.  Po blisko 2 tygodniach spędzonych w szpitalu wiem co mi jest. Zachorowałem na Stwardnienie Rozsiane. Pierwsze dni są zawsze trudne, pojawia się pytanie dlaczego to właśnie mnie spotkało? Ciężko się oswoić z tą myślą, ale już jest dobrze. Ogromne wsparcie płynące ze strony kolegów, koleżanek, przyjaciół i rodziny wpływa niezwykle pozytywnie na mnie. Nie jestem sam. Przecież z SM normalnie da się żyć, to nie jest wyrok. W najbliższym czasie będę się starał o włączenie do programu lekowego. Mam ogromną nadzieje że zostanę do niego zakwalifikowany. Czeka mnie w najbliższym czasie kilka wizyt u specjalistów. Dość intensywnie staram się odzyskać sprawność w ręce i nodze. Nie jest to proste, wymaga to jeszcze sporego wysiłku, oraz trudu, ale jestem pozytywnej myśli. Ci co mnie znają wiedzą że jestem upartym człowiekiem i nie tak łatwo mnie do czegoś zniechęcić. Chcę wrócić do pracy gdy tylko odzyskam w pełni siłę i zregeneruje akumulatory. Mam zamiar pozostać w tych zawodach i popracować jeszcze ładnych parę lat. Ratownictwo to nie tylko całe moje życie, ale i ogromna pasja. Nie wyobrażam sobie robić nic innego. Żyje z tego że pomagam. 

Trzymajcie kciuki i do zobaczenia w przyszłości. Dziękuje wam za wszystko. 

Cieszę się że wróciłem do domu. Idę odpoczywać. Pieniążki niewykorzystane na moje leczenie zostaną przeznaczone na rzecz fundacji walczącej z SM.