Wiktoria - rehabilitacja

       Jak już wielu z was wie, urodziłam się z nieuleczalna wadą genetyczną -  Zespołem Edwardsa. Jak rodzice dowiedzieli się ,że urodzę się chora lekarze nie dawali mi szans ,że dożyję porodu.
 A jeśli dożyję to nie wiadomo ile. Czy to będzie minuta,godzina czy tydzień. Rodzice bardzo modlili się, aby zobaczyć mnie chociaż na chwilkę, nieważne
 w jakim będę stanie..Ja zrobiłam im psikusa i mam wielką motywację, aby żyć ,bo przecież tak mocno mnie kochają .
          Na samym początku chciałabym razem z rodzicami bardzo podziękować za wsparcie i dobre serce,za każdy wpłacony grosik na moją kosztowną rehabilitację.

W styczniu rozpoczęła się moja przygoda z turnusami i bardzo dużo się u mnie od tego czasu zmieniło.
 Od stycznia byłam już na trzech turnusach rehabilitacyjnych w Warszawie oraz odbyłam kilkadziesiąt wizyt u fizjoterapeutów. Po drodze było też kilka wizyt
 u kardiologa,okulisty, endokrynologa, ortopedy, neurologopedy, dietetyka klinicznego i osteopaty.
 Moje ciałko wymaga bardzo dużo rehabilitacji i masażu, dlatego w ciągu dnia bardzo dużo ćwiczy ze mną mamusia. Ćwiczymy i masujemy się w domku codziennie -  to nasz stały rytuał.
 Bardzo wzmocnił się mój tułów - jestem w stanie siedzieć przez chwilkę sama (jeszcze muszę mieć oparte plecki ,ale udaje mi się już nie lecieć na boki).
 Mam silniejsze rączki, potrafię chwycić grzechotkę, ulubioną zabawkę i utrzymać ją przez dłuższą chwilkę.
 Potrafię kontrolować swoją główkę już nie leci mi bezwładnie do przodu tak jak było to jeszcze w styczniu.
 Zaczynam ćwiczyć od jakiegoś czasu intensywnie nogi,aby przygotować je do stania(mam nadzieję,że z czasem do chodzenia)..efekty są na prawdę duże. Nóżki, które jeszcze miesiąc temu nie potrafiły użyć swoich mięśni aby się napiąć teraz potrafią z wielkim wysiłkiem ,ale odepchać się od podłoża!
 Jestem bardzo komunikatywna, uśmiechnięta i ruchliwa.
 Jadłam też niewiele, głównie mleko i kaszę i też w tej kwestii się zmieniło.
Mój wysiłek się opłacał! Jeszcze dwa miesiące temu nie tolerowalam niczego innego poza kaszą i mlekiem. Teraz jem już zupki warzywne z mięskiem, zajadam owocki, próbuję codziennie różnych smaków. Co prawda jest to jedzonko zmiksowane na papkę, ale to ogromny sukces ,że przyjmuje już tak dużą dawkę witamin w posiłku i mama już się aż tak nie martwi ,że mogę mieć jakieś niedobory!

   Jak widzicie bardzo dużo się zmieniło i nadal nie odpuszczamy.
 Obecnie mam zaplanowanych na ten rok jeszcze 3 wyjazdowe turnusy do Warszawy oraz niezliczoną ilość rehabilitacji ,które czeka mnie na miejscu
 w okolicy mojego miejsca zamieszkania.
 Jeśli chcesz wesprzeć moją dalszą drogę do sprawności możesz wpłacić pieniążki właśnie na tej zbiórce.

Z całego serca dziękujemy za każdą złotówkę wpłaconą dla naszej ukochanej córeczki.

     Dziękujemy ! 

   - rodzice Wiktorki