Zbiórka na rehabilitacje Kasiuli

Dzień dobry kochani!!

Zwracam się do wszystkich z prośbą o pomoc. Zacznijmy od początku..

Część z Was kojarzy moją kochaną mamę - a to z opowieści, część poznała ją osobiście. Jest matką, siostrą, córką, partnerką... Najważniejsze jest to, że oprócz bycia moją mamą, jest też moją najlepszą przyjaciółką, którą straciłam na pare miesięcy.

Pod koniec marca 2022 roku spędzaliśmy wieczór razem. To był ostatni moment, kiedy widziałam moją dawną mamę. Po powrocie do domu dostałam telefon od mojego ojczyma - mama leży na dywanie i dziwnie oddycha. Szybki powrót, aby odwiedzieć się od medyków, że to prawdopodobnie wylew. 

W szpitalu czekaliśmy pół godziny, zanim zostałam wezwana przez lekarza. Dowiedziałam się, że jedzie chirurg, który wykona operacje na otwartej czaszce mamy i mam "nastawić się na to, że może nie przeżyć tej nocy". 

Pozwolili mi ją zobaczyć przed operacją. Jestem pewna, że nigdy nie pozbędę się tego obrazu z głowy. Moja mama, moja przyjaciółka...

Ale przeżyła. Po dwóch tygodniach jej stan zaczął być stabilny. Ciągle przebywała w śpiączce. Od lekarzy słyszałam wiele wersji, że się nigdy nie wybudzi, że jeżeli się wybudzi to nigdy nie odzyska świadomości, że całe życie spędzi w łóżku. Określali przypadek mamy jako "katastrofę neurologiczną".

A co się właściwie stało? 

Pękł tętniak na tętnicy środkowej mózgu. W trakcie pobytu na intensywnej terapii mama przeszła wstrząs dystrybucyjny, ostrą niewydolność oddechową, zapalenie zatok, finalnie nabawiła się też odleżyn.

W śpiączce przebywała ponad 3 miesiące. Stopniowo zaczęła się wybudzać. Nadal nie oddychała samodzielnie, nadal nie jadła samodzielnie. Nie utrzymywała kontaktu wzrokowego. Jednak z czasem jej stan się coraz bardziej poprawiał. Po miesiącu rozpoznawała ludzi. Odpowiadała na pytania "tak", "nie" machając głową. Miała zapewnione na intensywnej terapii 10 minut rehabilitacji dziennie. Dla nas, jako rodziny, to było za mało, chcieliśmy przyśpieszyć czas, chcieliśmy, żeby mogła się ruszać. Skontaktowaliśmy się z rehabilitantką, u której prywatnie wykupiliśmy dodatkową rehabilitacje, to nie pieniądze były najważniejsze. Najważniejszy był powrót Kasiuli do zdrowia.

Po długich walkach ze szpitalem, została przeniesiona na oddział rehabilitacyjny. Miała tam zapewnioną opiekę psychologa oraz ćwiczenia rehabilitacyjne. To tam właśnie zaczęła oddychać samodzielnie, mówić oraz przyjmować pokarm doustnie. Dosyć często miała infekcje, przez co musiała pozostać w izolatce, więc przez 3 miesiące rehabilitacji miała bardzo mało.

Co z ciałem? 

Porażenie połowicze, przykurcz stawu, - niestety lewa strona jest niesprawna. Przez ograniczoną rehabilitacje, nie udało się jeszcze wyćwiczyć chociażby wstawania. Mama nadal leży w łóżku.

Co ze świadomością?

Świadomość jest, poznaje ludzi, wspomina różne historie. Można z nią porozmawiać. Jednak nadal ma gorsze dni, widzi rzeczy, których nie ma, mieszają jej się wspomnienia. Kwestia psychiczna również wymaga intensywnej pracy.

Co teraz?

Dokładnie 4.10.2022r. minął czas, kiedy mama mogła przebywać na oddziale rehabilitacyjnym. Mieliśmy dwie opcje - albo zabrać ją do domu i czekać minimum pół roku na ośrodek rehabilitacyjny na nfz albo umieścić w prywatnym ośrodku rehabilitacyjnym. 

Postanowiliśmy o nią zawalczyć. Tak jak ona walczyła przez te pare miesięcy, wbrew temu co mówili lekarze, przeżyła, odzyskała świadomość, a teraz ma dużo motywacji, żeby w końcu wstać z łóżka.

Ma przed sobą przecież jeszcze tyle do zobaczenia, do zwiedzenia, swój własny ślub, bycie babcią. Nie pozwolimy na to, żeby 48letnia kobieta spędziła swoje życie w łóżku. 

Została przeniesiona do prywatnej kliniki, gdzie koszt miesięczny wynosi 15 tysięcy złotych. Jesteśmy w stanie przez pierwsze miesiące z pomocą bliskich uzbierać te kwotę, jednak problem pojawia się przy następnych miesiącach. 

Stąd ta zbiórka, aby Kasiula mogła wrócić do pełni sił, aby mogła dalej być tak charyzmatyczną postacią jaka była. Ma chęć walki, ma motywacje, blokuje nas tylko i wyłącznie kwestia finansowa.

Dziękuję wszystkim, którzy dotrwali do końca tej historii. Dziękuję wszystkim, którzy wpłacili lub wspomogli dobrym słowem. Dziękuję również wszystkim, którzy byli z nami w tym ciężkim czasie.

Zawalczmy razem z Kasiulą.