Roger-uratujmy jego łapkę

Roger zbiera na operację

Mam na imię Rogerek. Urodziłem się w zeszłym roku w piwnicy w centrum Warszawy. Z takich kotków jak ja to niewiele pierwszego roku dożywa, mimo że kocie mamy o nas dbają. Część mojego rodzeństwa odeszła jeszcze jako puchate kuleczki. Wiecie jak to jest… nikt nas nie leczy, jedzonko nie zawsze było.  Ale ja przeżyłem. Urosłem i niczego się nie bałem. Samochodów też nie. Wpadłem pod taki jeden samochód i już nie mogłem dalej iść. Leżałem na ulicy a tuż obok mnie przejeżdżały auta. Bardzo się bałem i tych samochodów i ludzi. Bo ja się ludzi naprawdę boję, mama mi pokazała żeby nie ufać… Ale ci co mnie znaleźli chcieli mi pomóc. Zabrali mnie do lecznicy, zasnąłem i jak się obudziłem to połowy futerka nie miałem na boczku.  Ja dalej jeszcze nie mogę chodzić, ale mi obiecali, że mi łapki nie utną i że ja będę na czterech łapkach chodził. I obiecali, że nawet jak ja nie polubię ludzi to mnie zabiorą w takie miejsce gdzie są inne kotki i zawsze jest jedzenie i że jak zachoruję to mnie wyleczą i że tam nie ma samochodów. Ja się bardzo cieszę, że już nie będę głodny i nie będzie mi zimno. I że będę miał cztery łapki.

Rogerek tego nie wie, ale jego złamanie było bardzo poważne, a operacja długa, skomplikowana i niestety droga. Mogliśmy tą łapkę amputować, ale… spojrzałyśmy na to kocie ciałko, które w życiu nie doświadczyło głaskania, przytulenia, które często miało pusty brzuszek i marzło w zimie.  I uznałyśmy, że kocurek zasłużył na pierwszą w życiu szanse. Zasłużył no to żeby ktoś o niego zawalczył.

Bardzo Was prosimy o pomoc w opłaceniu faktury za leczenie i hospitalizację Rogerka.  Dla nas to bardzo duża kwota. Bo to w ogóle duża kwota, ale spójrzcie w te oczęta… No nie mogłyśmy kazać łapki ucinać…