Schronisko Ogonki prosi o pomoc

Schronisko Ogonki prosi o pomoc – razem możemy więcej! 
Nazywam się Krzysztof. Z wykształcenia jestem technikiem weterynarii i behawiorystą zwierząt. Od lat zajmuję się pomocą bezdomnym i skrzywdzonym zwierzakom – to nie tylko mój zawód, ale przede wszystkim życiowa pasja. Mieszkam w województwie świętokrzyskim, gdzie problem bezdomnych zwierząt jest ogromny, a wsparcie dla nich – niestety wciąż zbyt małe. Marzyłem o stworzeniu miejsca, gdzie każde zwierzę – pies czy kot – znajdzie bezpieczeństwo, troskę i szansę na nowe życie. Tak narodził się pomysł Schroniska „Ogonki”. To nie był łatwy start… Trzeba było stoczyć prawdziwą walkę z biurokracją: masa dokumentów, pozwoleń, szkoleń, kosztów i odbijania się od drzwi do drzwi. Bywało ciężko, momentami brakowało sił i środków, ale nigdy nie przestałem wierzyć, że warto.
Dziś, z dumą mogę powiedzieć, że dzięki Wam – ludziom o wielkich sercach – udało się zdziałać naprawdę wiele! Powstały nowe kojce, kociarnie, a także przytulny pokoik dla mam z młodymi szczeniakami. To wszystko nie wydarzyłoby się bez Waszego wsparcia – każdej wpłaty, przekazanych materiałów, udostępnień i dobrego słowa. Jesteście częścią tego miejsca! Ale przed nami wciąż wiele do zrobienia. Kociaki marzą o nowej, ciepłej i bezpiecznej przestrzeni w wyremontowanej kociarni, a nasze psiaki o dużym, ogrodzonym wybiegu z zielenią i altanką – miejscu, gdzie będą mogły swobodnie biegać, wylegiwać się na słońcu, a także spędzać czas z wolontariuszami w spokojnej, domowej atmosferze. 
Chcemy, by „Ogonki” było nie tylko schroniskiem, ale przejściowym domem pełnym serca i szacunku, z profesjonalną opieką weterynaryjną i indywidualnym podejściem do każdego zwierzaka. Dlatego ponownie zwracam się do Was – ludzi o wrażliwych sercach. Każda pomoc ma ogromne znaczenie. Wsparcie finansowe, rzeczowe, a nawet udostępnienie naszej historii – wszystko to pomaga nam i naszym czworonożnym podopiecznym. Dziękujemy, że jesteście z nami. Razem tworzymy miejsce, które zmienia życie tych, którzy sami nie potrafią o nie zawalczyć.