Z pamiętnika wolontariusza – Szczęściarz

Koniec pracy, jadę po dziecko do szkoły. Po drodze mijam stary opuszczony dom z zaniedbanym podwórkiem. Kątem oka widzę koty – wracam. Brama otwarta, więc wchodzę. Zawalone komórki, pełno śmieci, wszędzie puste miski. Na mój widok koty na podwórku rozbiegają się w różne miejsca. W deszczu stoi starszy Pan, który nakłada jedzenie dla kotów. Rozmawiamy chwilę. Mężczyzna przychodzi codziennie, bo zwierzaki nie mają nikogo, kto by je karmił. Każdego dnia toczą walkę o przetrwanie. Pan pokazuje mi pudełko i mówi – „nie mogłem mu pomóc”. W pudełku maleńkie kocie dziecko – bardzo chore, zmarznięte, przerażone. Drugie – umarło przed chwilą. Zabieram pudełko z kociakiem do domu. Nie śpię pół nocy. Myślę – trzeba wyleczyć malucha, połapać i wysterylizować pozostałe koty… Trzeba pomóc. Nie można ich tak zostawić. Po prostu nie można.

Nadaliśmy mu imię Szczęściarz. Zabraliśmy do zaprzyjaźnionej lecznicy, gdzie dość długo leczyliśmy maluszka z kociego kataru. Na szczęście udał nam się wyleczyć Szczęściarza, następnie go odrobaczyliśmy, wykonaliśmy potrzebne szczepienia i założyliśmy chip. Niestety powikłaniem po przebytej chorobie jest bardzo uszkodzone oko. Będziemy szukać specjalisty, który podejmie się ratowania oczka. Obecnie zbieramy pieniądze na pokrycie dotychczasowych kosztów leczenia Szczęściarza.

Jeśli uważacie Państwo, że to co robimy ma sens, że warto pomagać, prosimy o wsparcie. Tylko razem możemy zmienić świat na lepsze! Tylko razem możemy pomóc takim kotom jak „Szczęściarz”.