Biwak w potrzebie

Cześć, jestem Biwak,

Ruda czterokopytna istota, która jest na spokojnej końskiej emeryturze 🐴❤️.

Na początku roku trafiłem do wspaniałego miejsca, gdzie mogę całe dnie spędzać na skubaniu zielonej trawy w towarzystwie ulubionych koni i nie martwić się o nic. Ale mam już 25 lat i parę schorzeń zdrowotnych, których leczenie to spore koszta dla mojej właścicielki.

Jeśli możesz, pomóż mi zadbać o moje zdrowie! Dzięki Twojemu wsparciu będę mógł hasać na pastwiskach jeszcze przez długie lata. Razem możemy zrobić coś wspaniałego! 💚 Iha 😊.

Od właścicielki:

Cześć! Jestem Marzena i jestem wdzięczna, że postanowiłeś/aś tutaj zajrzeć 😊.

Długo odwlekałam decyzję o założeniu zbiórki na rzecz mojego konia, ale w końcu dobre przyjacielskie dusze namówiły mnie do tego.

Biwak jest moim starym Przyjacielem, którego przejęłam po jego wieloletniej pracy w rekreacji. Obiecałam mu emeryturę na zielonych pastwiskach w końskim stadzie. Udało mi się znaleźć dla niego najlepszy dom na świecie! Pod tym względem uważam nas za wielkich szczęściarzy.

Biorąc go pod swoje skrzydła miałam pewne zaplecze finansowe, nie były to kokosy, ale na zapewnienie mu beztroskiej starości miało wystarczyć. Jednak gdy zaczęłam go badać i diagnozować okazało się, że rzeczywistość jest mniej pozytywna, niż zakładałam. Moje oszczędności rozeszły się w szybkim tempie, wyszło wiele "kwiatków". Biwak wymagał skorygowania zgryzu (na starcie umówiliśmy 3 wizyty stomatologiczne do przodu), zdiagnozowania kulawizny (zdjęcia RTG pokazały cysty przy trzeszczce kopytowej, co wiąże się z koniecznością regularnego podkuwania), cierpi na RAO (na szczęście zmiana warunków życia i odpowiednia suplementacja pomagają mu swobodnie oddychać). Wisienką na torcie jest choroba Cushinga, która wymaga podawania codziennie leków do końca życia i wiąże się z obniżoną odpornością oraz zmianami apetytu.

Gdy już myślałam, że sytuacja się ustabilizowała, okazało się, że Biwaka dopadło zapalenie kaletki stawowej nadgarstka. Pierwsza próba leczenia nie powiodła się i ostatecznie musieliśmy pojechać do kliniki.

Myślałam, że poradzę sobie ze wszystkim sama, ale otwierając portfel widzę tylko jego dno, a nade mną wiszą kolejne koszta. Zbiórka jest dla mnie ostateczną ostatecznością. Nie chcę zawieść swojego końskiego Przyjaciela, obiecałam mu najlepszą starość za wszelką cenę.

Każda złotówka będzie dla nas dużym wsparciem i pomoże Biwaczkowi dojść do zdrowia ❤️.

Będę ogromnie wdzięczna za każdą dobrowolną wpłatę, bym mogła zapewnić mojemu Przyjacielowi wspaniałe ostatnie lata życia.

"Jeśli nie możemy robić wielkich rzeczy, róbmy małe rzeczy w wielki sposób".