Samotna mama chora na białaczkę

Mam na imię Ola. Mam 37 lat. Cztery lata temu, pod koniec ciąży dowiedziałam się, że mam ostrą białaczkę limfoblastyczną. Na szczęście mój synek urodził się zdrowy, ale ja zamiast iść z nim do domu, trafiłam na Oddział Hematologii na długą chemioterapię. W szpitalu spędziłam z krótkimi przerwami pół roku. Potem wróciłam do domu i kontynuowałam leczenie ambulatoryjnie. Dwa i pół roku temu miałam autologiczny (z własnych komórek) przeszczep szpiku. Ze względu na to, że nie mam dawcy w banku szpiku nie mogłam mieć przeszczepu od innego dawcy. Pół roku temu moje wyniki zaczęły się pogarszać i w październiku wynik trepanobiopsji szpiku wykazał, że mam ostrą białaczkę szpikową. Zaczęłam leczenie ambulatoryjnie, które zakończy się pobytem w szpitalu i przeszczepem szpiku. Nadal nie mam dawcy w banku, ale pojawiła się możliwość przeszczepu haploidentycznego czyli od dawcy z rodziny, który jest tylko w połowie zgodny ze mną. Jest to innowacyjna i ryzykowna metoda, ale dla mnie jedyna. Dawcą będzie jeden z moich braci.

Jestem samotną matką, utrzymuję się z renty, pieniędzy na synka i dzięki pomocy rodziny.

Całe leczenie potrwa co najmniej rok, jest to proces bardzo wyczerpujący. Dobra opieka, wypoczynek i zdrowe posiłki to czynniki sprzyjające leczeniu.

Zbieram pieniądze, z których mogłabym przez ten czas zatrudnić kogoś, kto pomagałby mi w opiece nad synkiem oraz codziennym funkcjonowaniu, a także żeby opłacić koszty leczenia.

Dużo mnie kosztowało, żeby przemóc się i poprosić o pomoc. Jednak uznałam, że potrzebuję pomocy we wspieraniu swojego zdrowia, sama nie dam rady, a chcę żeby mój synek miał mamę przy sobie jak najdłużej. Wspierają mnie w tym przyjaciele za co jestem im bardzo wdzięczna. Z góry też dziękuję wszystkim osobom, które zaangażują się w zbiórkę – jestem wam wdzięczna z całego serca ze względu na mnie i synka.