Rehabilitacja dla Izy

Izabela urodziła się w 2001, siłami natury przez prowokację w 29 tygodniu ciąży. Jej życie miało nie trwać dłużej niż dobę... Przez pierwsze trzy miesiące życia przebywała w szpitalu. Niestety w żadnym szpitalu, żaden neurochirurg nie chciał podjąć się operacji, tłumacząc, że nie ma żadnych szans na przeżycie. Guz na głowie i w głowie był coraz większy.Były to czasy kiedy dostęp do internetu był ograniczony, możliwe było tylko pisanie listów do gazet itp. z rozpaczliwym błaganiem o pomoc i dzięki determinacji udało się. Tygodnik "Przyjaciółka" nawiązał kontakt ze Szpitalem w Nowym Jorku. 

Amerykańscy lekarze zdecydowali się przeprowadzić operację dając Izuni 95% szans na przeżycie. W listopadzie 2002 roku przeszła pierwszą bardzo powolną operację usunięcia worka przepuklinowego oraz przesunięcia mózgu, który w 25 % znajdował się po za czaszką.Drugą operację przeszła parę miesięcy później we wrześniu 2003 roku - poszerzenie tylnej części czaszki (małogłowie).
Uratowano jej życie, ale walka nadal trwa.

Izunia to aktualnie wulkan pozytywnej energii. Pomimo znacznej niepełnosprawności cieszy się życiem i zaraża swoim uśmiechem. Została zdyskwalifikowana do dalszych zabiegów i operacji ze względu na pogłębiającą się niewydolność oddechową.

W tej chwili jedyny i skuteczny sposób, żeby jej pomóc i wstrzymać dalszy proces to intensywna rehabilitacja.

Każdy rodzic zastanawia się co by teraz robiło jego dziecko gdyby było zdrowe. Moje właśnie weszło w "dorosłość", ale tylko dla świata dla mnie pozostanie na zawsze małą dziewczynką.
Chciałabym pokazać jej jeszcze wiele w życiu, sprawić by przeżyła jak najlepiej swoje życie.
Po prostu chcemy, żeby ten uśmiech trwał jak najdłużej.
Jeśli możesz to pomóż nam w tym.

Zbieramy na opłacenie rehabilitacji, leczenia oraz turnusów rehabilitacyjnych.

Mama Izy - Ola