Żyję w ciągłym bólu pomóż proszę

Z pokorą i łzami w oczach zwracam się do Was z prośbą o pomoc dla żony która strasznie cierpi. Boję się o nią, boję się że choroba mi ją całkiem odbierze😢 już nie jest tą osobą co była, jej życie jest koszmarem bez końca. zwracam się do wszystkich ludzi o dobrym sercu, choć to nie jest proste. Nigdy bym nie pomyślał że będę musiał tak prosić, żona do chwili kiedy zachorowała była pełną życia pracującą i kochającą dzieci kobietą. Ja mam na imię Krzysztof, od 17 lat opiekuję się 24 h na dobę ciężko schorowaną żoną. Nasza sytuacja z roku na rok stawała się coraz bardziej dramatyczna, ciągłe wizyty u lekarzy,szpitale leki i niewiedza co będzie dalej. Szukałem pomocy dla żony i zadłuzałem się żeby jej pomóc i ulżyć w cierpieniu. Od 17lat żona choruje na miastenię i fibromialgię. Jest osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności, wymaga 24h opieki, nie radzi sobie z podstawowymi czynnościami dnia codziennego. Opiekę nad żoną sprawuje ja. Nie przysługuje jej renta gdyż nie ma przepracowanych lat, otrzymuje tylko zasiłek pielęgnacyjny i ja opiekuńczy. Mamy w domu jeszcze dwójkę pociech z czego na jedno z nich otrzymujemy 500+. Z pieniędzy tych nie jesteśmy w stanie opłacić nawet bieżących opłat ,nie wspominając kredytów które przez lata zaciągnęliśmy na leczenie żony. Są dni że brakuje podstawowych rzeczy do życia. Nie jestem w stanie  dalej leczyć żony ,to przekracza nasze możliwości. Żona marzy o normalnym życiu żeby mogła choć w miarę funkcjonować i nie czuć bólu, niestety leczenie,dojazdy, leki, witaminy i suplementy są strasznie drogie na co nas nie stać. Strasznie trudno jest prosić i wstyd ale nie mam wyjścia 😢 Dobry człowieku! Proszę! Jeśli możesz wesprzyj nas  💓 będziemy wdzięczni za każdy grosz który przybliży żonę do zdrowia. Dziękuję za każdą okazaną pomoc 💓 Dobro powraca 💓 Przez 14 lat mieszkaliśmy w wynajętym jednopokojowym mieszkaniu z dziećmi i chorą żoną. Po latach otrzymaliśmy mieszkanie komunalne, niestety mimo tego że żona ma jako osoba niepełnosprawna osobny pokój, to warunki w nim są ciężkie. Kuchnia, przedpokój i łazienka są nieogrzewane przez co nie jestem w stanie nawet wykąpać zimą żony pod prysznicem, na okienku mróz a na ściany wchodzi wilgoć. W przedpokoju i kuchni jestem zmuszony często wymieniać meble gdyż gniją i pleśnieją.  Dlatego postanowiłem założyć tą zbiórkę. Choć z trudem jest mi prosić o pomoc, nie mam innego wyjścia.                                Bardzo proszę pomóżcie mi w leczeniu żony. będę wdzięczny za każdy grosz, abym mógł pomóc żonie w cierpieniu.Wiem że jest mnóstwo osób potrzebujących i taka pomoc może mieć małe znaczenie dla innych, ale dla mnie to ratunek chociażby dlatego że żona strasznie cierpi, są dni że krzyczy z bólu 😢                    Bardzo mi wstyd, ale proszę, jeśli ktoś mógłby nas wesprzeć, będę bardzo wdzięczny ❤️.         Za każdą wpłatę z serca dziękuję           Kilka słów od żony:   ❤️ cierpię, bardzo cierpię 😢 tracę nadzieję, choć wiem że mam dla kogo żyć. Nie mam sił nawet żeby się umyć. Jem bardzo mało gdyż trudno mi przełykać, i dławie się . Wiem że każdemu jest teraz ciężko, ale wiem też że istnieją anioły, które otwierają swe serca❤️.😢 Dlatego bardzo proszę o dalszą pomoc w leczeniu 🙏❤️ Mam na imię Dorota, mam 51 lat. Moja historia zaczęła się w 2006 r kiedy to 11kwietnia przyszła na świat moja upragniona córka. W domu miałam trzech synów. Już w ciąży czułam się źle, ale lekarze tłumaczyli to przemęczeniem organizmu; po porodzie kiedy położne chciały żebym przeszła do sali, wstałam z łóżka i straciłam przytomność, po przebudzeniu czułam się już tak jak do chwili obecnej.
I tu zaczęły sie moje podróże po szpitalach, lekarzach, diagnostyka, moja bezsilność.
Po długich poszukiwaniach w 2009 r zapadła diagnoza: miastenia uogólniona i fibromialgia.
Prowadził mnie lekarz w mojej miejscowości który przepisywał mi mestinon i pomagał jak tylko mógł, gdyż mój stan sie pogarszał wysyłał do szpitali gdzie robili rezonans, nakłucia lędźwiowe itp
Po pewnym czasie mój lekarz niestety odszedł i tu zaczęły sie schody.
Szukając pomocy zadłużałam sie coraz bardziej żeby korzystać z pomocy lekarskiej, mąż już wcześniej musiał zrezygnować z pracy, żeby zająć sie mną i dziećmi. Dodam, że od chwili porodu nie byłam w stanie nawet przewinąć małej. 7 lat temu trafiłam prywatnie na neurochirurga który po kilku wizytach stwierdził że wymagam operacji kręgosłupa piersiowego miałam tzw kręg motylego i tak trafiłam na stół operacyjny. Wstawili mi blachy i śruby, a podczas operacji omal nie umarłam 20 min reanimacji i przetaczanie krwi i obudziłam sie unieruchomiona na oiomie
Po powrocie do domu nie byłam w stanie sie ruszać wyjść z łóżka, mąż wzywał pogotowie lub wizyty domowe lekarzy czułam sie bardzo źle.
Po zastrzykach jednej z pani doktor zaczęłam powoli wstawać, ale nie mogłam wyjść na spacer nawet z domu na krok i tak zostałam więźniem we własnym domu. Zdiagnozowano silną depresję z agorafobią, a po bardzo długim pobycie w domu i braku ruchu wdała się zakrzepica nóg po czym wylądowałam znowu w szpitalu na chirurgii naczyniowej, gdzie ratowali mi noge. W miedzy czasie nabyłam też cukrzyce miałam robione badania holtera zlecone przez kardiologa który stwierdził że wymagam koronografi, ale ze względu na miastenie bał sie podjąć ryzyka.  
Po jakimś czasie zaczęłam sie powoli poruszać, żeby zapobiec ponownemu zabiegowi nogi ale wszędzie z oparciem męża sama nie byłam w stanie i tak zaczęły sie ponowne poszukiwania pomocy lekarzy i ponowne długi żeby szukać pomocy. Robię wszystko żeby zatrzymać chorobę. Dla swoich dzieci nie chce stracić nadzieji na lepsze jutro. Chcę im pokazać, że problemy w życiu się pojawiają, ale najważniejsze to szukać rozwiązań. Dobry człowieku ta zbiórka została założona przez mojego męża, który nie może już patrzeć na moje cierpienia. Proszę o pomoc ❤️