Wiola

Mała miejscowość, mała gmina i małe możliwości ograniczania bezdomności... A świadomość jeszcze mniejsza.

Okoliczni mieszkańcy nie wiedzą, że koty - dla ich dobra - należy kastrować. Tu i ówdzie ktoś krzyknie, że kastracja to krzywdzenie zwierząt, a większość ludzi powie, że kotka małe mieć musi.

W takim miejscu, około 10 lat temu, urodziła się Wiola. Delikatna, ostrożna, wystraszona, ale na pewno nie dzika. Chodziła od domu do domu, od człowieka do człowieka. Rok rocznie rodziła parę miotów kociąt. Nie wiemy, ile - nie wiemy, ile dzieci konających pod krzakiem z pragnienia, zarobaczenia, chorób pożegnała.

I pewnie do dziś tak by wyglądało jej życie, gdyby pewna dobra dusza nie postanowiła zadziałać na rzecz stada ze swojego rodzinnego domu.

Kiedy kotka trafiła do nas na rutynowy zabieg kastracji, widzieliśmy, że różni się od większości kotów z tego miejsca. Nie syczy, nie prycha i nie rzuca się na nasze dłonie. Nie wiedzieliśmy, czy jej zachowanie wynika z sędziwego wieku, dotychczasowego życia w ciężkich warunkach, czy z przerażenia. 

Wiedzieliśmy, że nie możemy pozwolić, by delikatna starowinka nadal cierpiała.

Rutynowy zabieg kastracji okazał się bardziej skomplikowaną operacją. Koteczka trafiła pod naszą opiekę w ostatniej chwili, z bardzo zaawansowanym nowotworem macicy. Guzy zostały usunięte.

Nie mamy pojęcia, ile czasu pozostało Wioli. Mamy jednak nadzieję, że dzięki opiece weterynaryjnej, stabilności psychicznej oraz dostępowi do pełnowartościowej karmy uda się przedłużyć jej życie oraz znaleźć kochający dom na ostatnie miesiące lub lata jej życia. 

Obecnie pod naszą opieką znajduje się blisko 100 kotów! Ogromnie prosimy Was o wsparcie w opiece nad Wiolą. Będziemy bardzo wdzięczni za każdą wpłatę i każde udostępnienie.