Wózeczek dla spraliżowanej Lusi

Lusia wpadła pod auto. Lusi wszyscy doradzali, żeby lepiej już umarła. Lusia złamała kręgosłup. Ale ona: „Nie i nie. Żyć chcę! Jestem przecież piękna, młoda, silna jako koń, a na świecie jest tyle ciekawych rzeczy. No i miłość? Czy nie warto żyć dla niej? Dzięki niej? Ludzie!”

Lusię pokochała pani Jadzia, nasza fundacyjna przyjaciółka. Osoba z ogromnym sercem dla kotów dzikich i bezdomnych, osoba, która dzieli się tym co ma, choć ma naprawdę niewiele.

Jadzia codziennie odsikuje Lusię, Jadzia sprząta po Lusi ponieważ kicia nie kontroluje wypróżniania. Jadzia opatruje rany koteczki, które tworzą się, od nieustannego suwania dolną częścią po podłodze.

A Lusia wcale nie jest zbyt miła dla Jadzi. Lusia jest ze stada kotów wolnożyjących, stroniących od ludzi. Lusia inaczej rozumie miłość i czułość. Lusia się broni i nie chce. Ona chce „śama”. Wszystko „śama”.

Lecz Jadzia się nie poddaje. Lusia się nie poddaje, więc my uznaliśmy, że też się nie poddamy.

Zbieramy na wózek dla Lusi. Wózek, na który Jadzia zapakuje pupkę i niewładne nóżki Lusi, dzięki czemu Lusia będzie mogła żyć bardziej i szybciej, a na jej brzuszku i kościach miednicy przestaną się tworzyć paskudne, trudno gojące się otarcia.