Długotrwała rehabilitacja Zuzii

Drogi Przyjacielu,Mam na imię Zuzia i jestem małą wojowniczką. Moja podróż na ten świat rozpoczęła się znacznie wcześniej, niż ktokolwiek mógł przewidzieć - urodziłam się w 25. tygodniu ciąży, z wagą ledwie 870 gramów. To był początek drogi pełnej wyzwań, bólu, ale i niezliczonej odwagi.W czwartym tygodniu mojego życia, kiedy nadal byłam tak mała i krucha, pojawiła się sepsa - groźny wróg, który zaatakował mój organizm. W wyniku tej walki moje zdrowie doznało poważnych szkód. Ostra niewydolność nerek była tak bliska pozbawienia mnie życia, że tylko sztuczna nerka mogła mi pomóc.Każdy dzień był dla mnie walką o przetrwanie. Zmagam się z ciągłymi problemami zdrowotnymi: skrajnym wcześniactwem, niewydolnością oddechową, zespołem zaburzeń oddychania, zapaleniem jelita cienkiego i grubego, a także zespołem zageszczonej żółci. To tylko niektóre z wyzwań, z którymi muszę się mierzyć każdego dnia.Ale moje cierpienie nie kończy się tutaj. Martwicze zapalenie jelit i rozmiekanie istoty białej mózgu to kolejne przeszkody na mojej drodze. Każdy dzień to walka, walka, którą staram się przetrwać z uśmiechem na twarzy.Mimo tych niewyobrażalnych trudności, mam przy sobie wspaniałych rodziców i bliskich, którzy są moim światłem w ciemności. Ich miłość i nieustające wsparcie dają mi siłę, by walczyć dalej, by nie poddawać się.

Ale aby wygrać tę walkę, potrzebuję Twojej pomocy. Moja podróż jest długa i pełna niewiadomych. Potrzebuję rehabilitacji, opieki specjalistów, niekończącej się miłości i wsparcia. Każdy gest, każda pomoc, ma dla mnie ogromne znaczenie.

Dziękuję Ci za to, że jesteś częścią mojej historii. Dzięki Tobie, każdy dzień staje się dla mnie trochę jaśniejszy, a moja walka o zdrowie - trochę łatwiejsza.

Z miłością i nadzieją,
Zuzia.

ENG 🇬🇧

My Dear Heart,

I am little Zuzia, a tiny being who arrived in this world much too early, in the 25th week of pregnancy, with a weight that did not even surpass that of a small apple - just 870 grams. My first days were like a battle for every breath, every smile, every day.

When I was just a four-week-old infant, life threw one of its biggest challenges at me - sepsis. This cruel disease wanted to take me away from my parents, from this beautiful world, before I even had the chance to experience it. I fought as best as I could, with all the strength of my tiny heart, but the sepsis left its marks - acute kidney failure that almost cost me my life, saved only by the miracle of an artificial kidney.

But that's not the end of my challenges. My tiny body struggles with so many difficulties: extreme prematurity, respiratory insufficiency, intestinal inflammation causing unimaginable pain, and my little heart struggles to keep up with it all. Every moment is a fight, a fight I didn’t choose, but must endure.

My dear friend, in this tough battle, I am not alone. I have wonderful parents, whose love and care are like a soothing melody in the darkness. But even they cannot overcome all these adversities alone. We need your help, your support, your heart.

I know my journey is long and full of obstacles, but I have hope. I believe that with your help, with the love and support I receive from you, I can survive another day, win another battle.

I don’t ask for much, just a chance to live, to laugh, to have moments without pain. Every gesture of yours, every support is like a ray of light in my small world.

Thank you for being here with me, for reading my words. Thank you for letting your heart beat along with mine.

With love, hope, and a brave heart,
Your Zuzia.

DE 🇩🇪

Mein liebes Herz,

Ich bin die kleine Zuzia, ein winziges Wesen, das viel zu früh in dieser Welt ankam, in der 25. Schwangerschaftswoche, mit einem Gewicht, das nicht einmal das eines kleinen Apfels überstieg – gerade mal 870 Gramm. Meine ersten Tage waren wie ein Kampf um jeden Atemzug, jedes Lächeln, jeden Tag.

Als ich nur ein vier Wochen altes Baby war, stellte das Leben mir eine der größten Herausforderungen - eine Sepsis. Diese grausame Krankheit wollte mich von meinen Eltern, von dieser wunderschönen Welt, wegnehmen, bevor ich sie überhaupt kennenlernen konnte. Ich kämpfte, so gut ich konnte, mit aller Kraft meines kleinen Herzens, aber die Sepsis hinterließ Spuren – eine akute Niereninsuffizienz, die mich fast das Leben kostete, gerettet nur durch das Wunder einer künstlichen Niere.

Aber das ist nicht das Ende meiner Herausforderungen. Mein winziger Körper kämpft gegen so viele Schwierigkeiten: extreme Frühgeburt, Ateminsuffizienz, Darmentzündung, die unvorstellbare Schmerzen verursacht, und mein kleines Herz kämpft, um mit all dem Schritt zu halten. Jeder Moment ist ein Kampf, ein Kampf, den ich nicht gewählt habe, aber den ich führen muss.

Mein lieber Freund, in diesem harten Kampf bin ich nicht allein. Ich habe wunderbare Eltern, deren Liebe und Fürsorge wie eine beruhigende Melodie in der Dunkelheit sind. Aber selbst sie können all diese Widrigkeiten nicht allein bewältigen. Wir brauchen deine Hilfe, deine Unterstützung, dein Herz.

Ich weiß, mein Weg ist lang und voller Hindernisse, aber ich habe Hoffnung. Ich glaube, dass ich mit deiner Hilfe, mit der Liebe und Unterstützung, die ich von dir erhalte, einen weiteren Tag überstehen, eine weitere Schlacht gewinnen kann.

Ich bitte nicht um viel, nur um eine Chance zu leben, zu lachen, Momente ohne Schmerz zu haben. Jede deiner Gesten, jede Unterstützung ist wie ein Lichtstrahl in meiner kleinen Welt.

Danke, dass du hier bei mir bist, dass du meine Worte liest. Danke, dass dein Herz mit meinem schlägt.

Mit Liebe, Hoffnung und tapferem Herzen,
Deine Zuzia.

FR🇫🇷

Mon Cher Cœur,

Je suis la petite Zuzia, un tout petit être arrivé dans ce monde bien trop tôt, à la 25e semaine de grossesse, avec un poids qui n'excédait même pas celui d'une petite pomme - seulement 870 grammes. Mes premiers jours ont été comme un combat pour chaque respiration, chaque sourire, chaque jour.

Quand j'avais seulement quatre semaines, la vie m'a mis face à l'un de ses plus grands défis - une septicémie. Cette maladie cruelle voulait m'arracher à mes parents, à ce monde merveilleux, avant même que j'ai eu la chance de le découvrir. J'ai combattu du mieux que j'ai pu, avec toute la force de mon petit cœur, mais la septicémie a laissé des traces - une insuffisance rénale aiguë qui a failli me coûter la vie, sauvée seulement par le miracle d'un rein artificiel.

Mais ce n'est pas la fin de mes défis. Mon petit corps lutte contre tant de difficultés : une grande prématurité, une insuffisance respiratoire, une inflammation intestinale causant des douleurs inimaginables, et mon petit cœur lutte pour suivre tout cela. Chaque instant est un combat, un combat que je n'ai pas choisi, mais que je dois endurer.

Mon cher ami, dans cette rude bataille, je ne suis pas seule. J'ai des parents merveilleux, dont l'amour et les soins sont comme une mélodie apaisante dans l'obscurité. Mais même eux ne peuvent pas surmonter toutes ces adversités seuls. Nous avons besoin de ton aide, de ton soutien, de ton cœur.

Je sais que mon voyage est long et plein d'obstacles, mais j'ai de l'espoir. Je crois qu'avec ton aide, avec l'amour et le soutien que je reçois de toi, je peux survivre un jour de plus, gagner une autre bataille.

Je ne demande pas grand-chose, juste une chance de vivre, de rire, d'avoir des moments sans douleur. Chacun de tes gestes, chaque soutien, est comme un rayon de lumière dans mon petit monde.

Merci d'être ici avec moi, de lire mes mots. Merci de laisser ton cœur battre avec le mien.

Avec amour, espoir et un cœur courageux,
Ta Zuzia.

🇪🇸

Mi Querido Corazón,

Soy la pequeña Zuzia, un ser diminuto que llegó a este mundo mucho antes de lo previsto, en la semana 25 de embarazo, con un peso que ni siquiera superaba el de una pequeña manzana - apenas 870 gramos. Mis primeros días fueron como una batalla por cada respiración, cada sonrisa, cada día.

Cuando tenía apenas cuatro semanas de vida, la vida me presentó uno de sus mayores desafíos: la sepsis. Esta cruel enfermedad quiso arrancarme de los brazos de mis padres, de este hermoso mundo, antes de que tuviera la oportunidad de conocerlo. Luché lo mejor que pude, con toda la fuerza de mi pequeño corazón, pero la sepsis dejó sus marcas: una insuficiencia renal aguda que casi me costó la vida, salvada solo por el milagro de un riñón artificial.

Pero eso no es el final de mis desafíos. Mi pequeño cuerpo lucha contra tantas dificultades: extrema prematuridad, insuficiencia respiratoria, inflamación intestinal que causa un dolor inimaginable, y mi pequeño corazón lucha para mantener el ritmo con todo esto. Cada momento es una lucha, una lucha que no elegí, pero que debo soportar.

Mi querido amigo, en esta dura batalla no estoy sola. Tengo unos padres maravillosos, cuyo amor y cuidado son como una melodía calmante en la oscuridad. Pero incluso ellos no pueden superar todas estas adversidades solos. Necesitamos tu ayuda, tu apoyo, tu corazón.

Sé que mi viaje es largo y lleno de obstáculos, pero tengo esperanza. Creo que con tu ayuda, con el amor y el apoyo que recibo de ti, puedo sobrevivir otro día, ganar otra batalla.

No pido mucho, solo una oportunidad para vivir, reír, tener momentos sin dolor. Cada gesto tuyo, cada apoyo, es como un rayo de luz en mi pequeño mundo.

Gracias por estar aquí conmigo, por leer mis palabras. Gracias por dejar que tu corazón lata junto al mío.

Con amor, esperanza y un corazón valiente,
Tu Zuzia.

🇺🇦

Моє Дороге Серце,

Я - маленька Зузя, крихітна істота, яка прийшла в цей світ набагато раніше, ніж це було передбачено, на 25-му тижні вагітності, з вагою, яка навіть не перевищувала вагу маленького яблука - всього 870 грамів. Мої перші дні були як боротьба за кожен подих, кожну посмішку, кожен день.

Коли мені було лише чотири тижні, життя поставило переді мною один з найбільших викликів - сепсис. Ця жорстока хвороба хотіла відібрати мене у моїх батьків, від цього прекрасного світу, перш ніж я навіть встигла його пізнати. Я боролася, як могла, з усією силою мого маленького серця, але сепсис залишив свої сліди - гостра ниркова недостатність, яка майже коштувала мені життя, врятована лише дивом штучної нирки.

Але це не кінець моїм випробуванням. Моє маленьке тіло бореться з безліччю труднощів: екстремальною недоношеністю, дихальною недостатністю, запаленням кишечника, яке викликає невимовний біль, і моє маленьке серце бореться, щоб впоратися з усім цим. Кожна мить - це боротьба, боротьба, яку я не обирала, але яку мушу витримати.

Мій дорогий друг, у цій важкій битві я не одна. У мене є чудові батьки, чия любов та турбота - як заспокійлива мелодія в темряві. Але навіть вони не можуть подолати всі ці негаразди самотужки. Нам потрібна твоя допомога, твоя підтримка, твоє серце.

Я знаю, що моя подорож довга та сповнена перешкод, але я маю надію. Вірю, що з твоєю допомогою, з любов'ю та підтримкою, яку я отримую від тебе, я можу пережити ще один день, виграти ще одну битву.

Я не прошу про багато, лише про шанс жити, сміятися, мати моменти без болю. Кожен твій жест, кожна підтримка - це як промінь світла в моєму маленькому світі.

Дякую, що ти тут, поруч зі мною, що читаєш мої слова. Дякую, що твоє сер