Peri

Peri nie ma oczu. Peri ma sparaliżowane tylne łapy i ogonek. Peri mruczy, natychmiast, gdy poczuje nasz dotyk, wtula się w dłoń. 5-miesięczna kruszynka.

Wspierając się na przednich łapkach usiłowała oddalić się od huku przejeżdżających aut. Myliła kierunek. Dwa kroczki wprzód, dwa w tył. Dwa w prawo, pół w lewo. Prawdopodobnie chciała się schronić. Byle gdzie, byle mogła poczuć się odrobinkę bezpieczniej. By było ciszej. Nadstawiała uszu, kręciła główką, węszyła noskiem. Chciała ocaleć. Mimo wszystko.

Nie wiemy ile czasu Peri pełzała po poboczu. Nie wiemy, ilu ludzi ominęło umęczone stworzenie. Gdy w końcu ktoś się zatrzymał, nie miał pewności czy zwierzaczek jeszcze żyje. Z duszą na ramieniu zbliżał się do białej kulki w trawie. Zdążył! Kot się poruszył! Unosi łepek. Kierowca z daleka widzi, że oczy są w fatalnym stanie. Podnosi drżące maleństwo do góry. Ona wczepia się pazurkami w rękaw kurtki. Wyciąga główkę w kierunku jego twarzy. Tylne łapki wiszą. Nieruchome. A oczy? Oczu nie ma.

Kotka doznała kompresyjnego złamania kręgosłupa. W zeszłym tygodniu zrobiliśmy rengen, dziś byliśmy na rezonansie. Wyniki będą za dwa dni.

Zrobimy wszystko, co w naszej mocy, by jej pomóc. Pomimo cierpienia, którego doświadczyła – ma ogromną wolę życia.