Grudniowe choroby

Kochani, cały listopad, cały grudzień to jazda do i od weta. Policzyłyśmy i wyszło nam, że jeździłyśmy z: Maksem, Tonią, Jaskiem, Fioną, Antygoną, Klementynką, Klemensem, Klausem, Lolkiem, Bałwankiem, Yoko, Dzwoneczkiem i Przemysławą.

Klementynka, Klemens i Klaus to było rodzeństwo. Miot bardzo słaby, kociaki miały tak uszkodzone nerki i wątroby, że w ogóle nie reagowały na leczenie. Mocz był cały czas koloru pomarańczy mimo stałego płukania kroplówkami i podawania leków.

Dzisiaj odeszła Fiona. Trafiła do nas z Otrębus. 4-miesięczna bura kotka przybłąkała się do jednego domu i miała iść do adopcji, ale kiedy okazało się, że jest nosicielem wirusa białaczki, została oddana. Bo nikt nie chce chorego kota. Przez 3 tygodnie było dobrze, maleńka dostawała suplementy na wzmocnienie i wydawało się, że najgorsze już za nami. Kilka dni temu zaczęła nagle kichać, w ciągu dwóch dni, pomimo podawania antybiotyku stan Fiony bardzo się pogorszył. Wczoraj miała już nadżerki na oczach, ropę w nosie w takiej ilości, że spuchła jej głowa i koszmarną anemię. Nasza weterynarz mówiła o rzucie białaczkowym i chociaż wierzyłyśmy, że Fiona się podniesie (rano obrzękł zmalał i wydawało się, że nebulizacje zadziałały), to jednak się nie udało.

Przeżyła natomiast Przemysława – kotka dzika, która do nas przychodziła na karmienie. Sierść miała paskudną, a ona sama to skóra i kości. Po badaniach u weta – diagnoza, że Przemysława ma zapalenie trzustki i jelit. Leczymy ją. Kotka rokuje!!!

Tonia – trikolorka, którą przywiozła cudowna kobieta, na co dzień dokarmiająca bezdomne koty. Tonia jest mega miziasta, ale pewnie w swoim życiu dużo rodziła. Ma guzy listwy mlecznej, jeden z guzów pękł, i teraz weterynarz robi opatrunki. Jutro Tonia ma mieć operację wycięcia guza listwy mlecznej.

Jeszcze przed świętami trafiła do nas Mieczysława/Bajka – kotka z magazynów w Mosznie: chora z katarem, przeraźliwie chuda. Wczoraj odebraliśmy ją z lecznicy – wysterylizowaną i zdrową. Jest na kwarantannie.

Bałwanek – kot z Milanówka, ma IBD. Jest na specjalnej diecie.

Dzwoneczek – nasz czarny rezydent, obecnie ma zaburzenia równowagi, tupta z przekrzywioną łepetynką, dostaje suplementy na pobudzenie pracy mózgu.

Yoko – nasza duma i kochanie. Trafił do nas z Otrębus, zapchlona kupka nieszczęścia, bez nadziei w oczach, stłamszony przez życie. Chory na anemię, zarobaczony, wychudzony. A po kilku tygodniach – radość największa – chodzi za człowiekiem, domaga się jedzenia, tudzież miłości. To nie ten sam kot!

Antygona – trikolorka z Krosnej Wsi, ze śrutem w dupce, testy FIV/FeLV – pozytywne. Jest kochana, żyje ma się dobrze.

I tak bez końca – opieka, dawanie jedzenia, sprzątanie kuwet. Nie ma chwili spokoju, jest tylko satysfakcja, że udało się uratować kolejne istnienie. A wiecie co w tym jest najgorsze? Telefon, kiedy dzwoni ktoś i chce nam wcisnąć kota, a jak mówimy, że nie mamy miejsca, grozi, że go wyrzuci. Każdy ma swoje racje. Ale bazowanie na szantażowaniu emocjonalnym jest chyba jedną z najbardziej podłych sztuczek socjotechnicznych.

Poniżej karty leczenia kotów.